به منظور مطالعه تاثیر پتانسیل ماتریک خاک یا به عبارتی دیگر تنش خشکی بر بیماری پژمردگی فوزاریومی fusarium oxysporum f. sp. lycoperseci در گوجه فرنگی تحت شرایط گلخانه ای از دورهای آبیاری1، 3، 5، 7 و 9 روز استفاده گردید. گیاهان گوجه فرنگی در زمان 6 هفتگی به داخل گلدان های بزرگ 7 کیلویی انتقال داده شده و عامل بیماری فوزاریوم نیز همزمان به خاک گلدان های مورد نظر وارد گردید. تیمارهای خشکی با دور های آبیاری گفته شده شروع شد که هر کدام از این تیمارها دارای 8 تکرار بودند. از این تعداد تکرار برای هر دور آبیاری تعداد4 عدد آن دارای خاک آلوده به قارچ فوزاریوم و مابقی گیاهان دارای خاک سالم بودند. در طول انجام تیمارها پارامتر های پتانسیل آب خاک، تبخیر - تعرق گیاه، پتانسیل آب برگ، سطح برگ ها، دمای پوشش سبز، فتوسنتز، ارتفاع نهایی گیاهان، وزن خشک شاخساره و ازت کل شاخساره اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که در تیمار هایی که خاک آن ها دارای قارچ فوزاریوم بود فتوسنتز، تبخیر و تعرق، پتانسیل آب برگ، سطح برگ ها ، ارتفاع نهایی گیاهان، وزن خشک شاخسار و ازت کل شاخسار نسبت به تیمار های بدون قارچ کاهش پیدا کرده است. شروع کاهش این پارامتر ها در تیمار هایی که تحت تنش خشکی بیشتری بودند زودتر اتفاق افتاده بود. پارامتر های پتانسیل آب خاک و دمای پوشش سبز در تیمار های دارای قارچ نسبت به تیمار های سالم افزایش یافته بودند . میزان کلونیزاسیون قارچ فوزاریوم در ریشه در تیمار هایی که تحت تنش بیشتری قرار داشتند نسبت به تیمار های با دور آبیاری کمتر بیشتر بود ولی دارای اختلاف معنی داری نبودند.