از گذشته تا به امروز از نماد، که نوعی علامت واجد هویت بصری است به عنوان ابزاری برای ایجاد ارتباط استفاده شده است. اینگونه ثبت شده که انسان پیش از تاریخ با خراش دادن وایجاد نقش بر دیوار غارها تلاش داشته تا از این طریق به دیگران علایم وخطر یا آگاهی دهد و پیام های دیگری را انتقال دهد. در طراحی نشانه به مانند هر کار هنرمندانه ی دیگر، کوچکترین تغییر در شکل و فرم ها به دلیل خلاصگی ومحدودیت آنها، سبب ایجاد ویژگی ها، فضاها و روحیه های جدیدی در نقش می شود. از موارد مهمی که در طراحی نشانه قابل ملاحظه است، به کارگیری صحیح فضای منفی در آن می باشد، که این مهم در کیفیت بصری نشانه، هماهنگی طرح با محتوا، وفهم سریع تر مخاطب نسبت به هویت نشانه تاثیر به سزایی دارد. . مساله تحقیق حاضر با عنوان بررسی ویژگی ها و کاربرد فضای منفی در نشانه های تصویری دوره انقلاب اسلامی ایران می باشد روش تحقیق از نظر هدف، توسعه ای و از نظر روش ، بر مبنای ماهیت توصیفی _تحلیلی و روش یافته اندوزی (روش گردآوری داده-ها)به صورت مشاهده و مطالعه ی کتابخانه ای است که ابزار گردآوری اطلاعات در آن از طریق رایانه ،اسکنرودوربین می باشد .روش تجزیه و تحلیل داده ها کیفی و روش نمونه گیری به صورت انتخابی می باشد، منابع جمع آوری اطلاعات عبارتند از کتابها،مقالات انواع مجله ها و هم اندیشی ها ، مصاحبه و سایتهای معتبر اینترنتی وپایان نامه های مرتبط با موضوع ، و مشاوره و هدایت اساتید این پژوهش. واما نتیجه ای که از بررسی فضای منفی در نشانه های تصویری دوره انقلاب اسلامی ایران به عنوان متنی تصویری حاصل می آید این است کهبه نظر می رسد گاهی فضای منفی فقط درجهت بهتر نمایاندن فرم نشانه، نقش زمینه و عامل کمکی داشته است وگاهی خود به تنهایی قابلیت نشانه شدن را دارد.همچنین فضای منفی در نشانه های تصویری دوره ی انقلاب اسلامی ایران، وابسته به پایه کار(گرید) می باشد .