ارتباط زن و مرد از مسائل بسیار مهم فقهی در جامعه امروز می باشد. اسلام که دین جامع و جهانی است و از مقتضیات زمان غافل نیست، بطور حتم دیدگاه واقع بینانه ای در این زمینه دارد. در این تحقیق احکام فقهی روابط دختر و پسر در محیط های علمی بررسی شده و مبانی فقهی آن از متون استخراج گردیده است. مسأله ی ارتباط دختر و پسر در جمهوری اسلامی ایران و بخصوص در محیط های علمی، علی رغم تلاش هایی که در جهت انطباق آن با احکام شرع صورت گرفته است، هنوز بطور کامل حل نشده است. از این رو راهکارهایی در جهت سالم سازی ارتباط دختر و پسر در این رساله ارائه شده است. این راهکارها به سه دسته تقسیم می شود: راهکارهای شخصی، راهکارهای مدیریتی، و راهکارهای جمعی. برخی از راهکارهای شخصی شامل ارتقاء سطح حیا، رعایت پوشش مناسب نه تنها برای دختران بلکه برای پسران، و تقویت ایمان و اعتقاد به مبداء و معاد می باشد. مهم ترین راهکارهای مدیریتی شامل برنامه ریزی برای ایجاد سرگرمی های مفید، تشویق به ورزش، برگزاری اردوهای تفریحی سالم، تشویق به مطالعه، و فراهم سازی زمینه ی ازدواج برای جوانان می باشد. راهکارهای جمعی شامل راهکارهای تبلیغاتی و رسانه ای، ونهادینه کردن امر به معروف ونهی از منکر می باشد .آنچه مدّ نظر فرهنگ دینی ما است، وجود حریم در روابط دختر و پسر می باشد، حریم هایی که اسلام در ارتباطات انسانی قرار می دهد برای این است که محیط های اجتماعی خصوصاً محیط های علمی محفوظ بماند واز مسیر طبیعی خود منحرف نشود.