در این تحقیق به¬منظور کاهش و یا عدم فعالیت برخی باکتری¬های مضر بستر، از یک تیمار اسیدی¬کننده آلی بنام کودسوپرفسفات، یک تیمار اسیدی¬کننده معدنی بنام سولفات¬آهن و یک تیمار خشک¬کننده بستر بنام بنتونیت هر یک در دو سطح 5/0 و 1 کیلوگرم در مترمربع بستر در کنار گروه شاهد در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار استفاده شد. تمامی جوجه¬ها تحت دو دوره پرورشی صفر تا 21 روزگی و 21 تا 42 روزگی قرار گرفتند. مقایسه میانگین¬وزن جوجه¬ها در پایان هفته چهارم در تیمار مربوط به بستر حاوی 0/5¬کیلوگرم¬بنتونیت افزایش معنی¬داری ( p<0/05 ) را نسبت به تیمار 1 کیلوگرم¬سولفات¬آهن نشان داد. بیشترین مصرف¬خوراک و بیشترین افزایش¬وزن¬روزانه در هفته اول مربوط به گروه 1¬کیلوگرم سوپرفسفات بود. جمعیت e. coli روده در پایان 42 روزگی در تمامی تیمارها در مقایسه با گروه شاهد کاهش عددی نشان دادند و این تفاوت عددی در مورد تیمار 5/0¬کیلوگرم بنتونیت در مقایسه با گروه شاهد معنی دار (p<0/05)بود. تمامی تیمارها موجب کاهش عددی جمعیت e. coli در بستر شدند. تعیین میزان رطوبت بستر در پایان 21 روزگی کاهش رطوبت را در اثر تیمارهای آزمایشی نشان می¬داد که کمترین رطوبت مربوط به تیمار 1¬کیلوگرم¬بنتونیت بود. در 21 روزگی کمترین ph مربوط به تیمار 1¬کیلوگرم¬سوپرفسفات بود. اندازه¬گیری میزان ازت¬کل بستر در تیمارهای آزمایشی نشان¬دهنده افزایش غلظت ازت در تیمار 0/5¬کیلوگرم¬بنتونیت بود. درصد فسفرقابل¬حل در پایان 42 روزگی کاهش عددی در تیمار یک¬کیلوگرم¬سوپرفسفات نشان داد. در کل تیمارهای 1¬کیلوگرم¬سوپرفسفات و 0/5¬کیلوگرم¬بنتونیت عملکرد بهتری از خود نشان دادند.