برنامه های درسی یکی از عناصر اصلی و مهم در ارتقای کیفیت آموزش عالی محسوب می شود از این رو ارزشیابی برنامه های درسی و در نتیجه تغییر و روزآمد کردن آن، می تواند بسیار اساسی باشد. پژوهش حاضر با هدف ارزشیابی کیفیت برنامه های درسی رشته کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی انجام شده است. در این پژوهش، ده فرضیه با توجه به عناصر برنامه درسی شامل (هدف، محتوا، سازمان دهی و ارزشیابی)، عوامل کیفی شامل (تصمیم گیری، تناسب و فردیت) و دو سطح «مورد انتظار» و «اجراشده» برنامه درسی مطرح گردیده است. روش پژوهش از نوع پیمایشی است و جامعه آماری شامل 10 نفر از اساتید و 40 نفر از دانشجویان و دانش آموختگان رشته برنامه ریزی درسی دانشگاه های فردوسی مشهد و بیرجند می باشدکه محقق نمونه گیری نکرده و کل جامعه را مورد قرار داده است. برای جمع آوری اطلاعات از ابزارهای اندازه گیری پرسشنامه و مصاحبه بهره گیری شده و اعتبار(روائی) وقابلیت اعتماد ( پایایی) آن تأمین شده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات پرسشنامه با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد)، آمار استنباطی (آزمون t تک گروهی و مستقل) انجام شده و مصاحبه به صورت کیفی مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد که از دیدگاه اساتید ودانشجویان برنامه درسی موجود کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی براساس اصول طراحی برنامه تدوین نشده و کیفیت آن در سطح متوسط و ضعیف می باشد. همچنین نتایج گویای آن است که برنامه درسی موجود متناسب با تحولات علمی روز، توانایی ها و رغبت های دانشجویان نبوده و انتخاب محتوای برنامه بدون توجه به نظر همه افراد مرتبط با برنامه و به صورت متمرکز انجام گرفته است. بعلاوه بین برنامه درسی اجراشده و مورد انتظار دانشجویان تفاوت وجود داشته و اساتید و دانشجویان پیشنهاد حذف و افزودن برخی دروس جدید و مرتبط با رشته برنامه ریزی درسی را داشته اند و تأکید بیشتر بر جنبه های عملی برنامه درسی دارند. در نتیجه تجدیدنظر، اصلاح وتغییر در سرفصل و محتوای برنامه درسی فعلی رشته کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی ضروری به نظر می رسد.