امروزه، کاربرد ابزارهای یادگیری و آموزش نظیر فناوری اطلاعاتی و اینترنت به شدت در حال گسترش است. یادگیری الکترونیکی یا مجازی یکی از مطرح ترین محیطهای یادگیری در عصر اطلاعات محسوب می شود. بنابراین، تلاشها و تجربه های مربوط به این نوع یادگیری در سراسر جهان بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در ایران نیز بیشتر دانشگاهها در حال به کار گیری گسترده این فناوری هستند و بعضی از آنها به پذیرش دانشجویان از راه دور اقدام کرده اند. اما گسترش موثر آموزشهای الکترویکی در کشور بدون توجه به نگرش دانشجویان به این فناوری موفقیت آمیز نخواهد بود. باید توجه داشت که یادگیری الکترویکی همانند یادگیری سنتی یکی از طرق آموزش و یادگیری محسوب می شود. باید به این نکته توجه کرد که این نوع آموزش جایگزین آموزشهای حضوری (کلاسی) نیست، بلکه به عنوان مکمل آن، به عنوان ابزاری موثر در آموزش مطرح شده است. از آنجایی که دوره های آموزش مجازی در حال رشد هستند، رقابت زیادی بین دانشگاهها برای جذب و نگهداری دانشجویان وجود دارد؛ ولی بر اساس تحقیقات انجام شده ، دانشجویان دوره های الکترونیکی در اواسط این دوره ترک تحصیل می کنند . در نتیجه در ابتدا میزان رضایت دانشجویان و تمایل آنها به ادامه تدریس در این دوره ها باید بررسی شود؛ که موضوع اصلی این پایان نامه می باشد. اطلاعات از طریق پخش پرسشنامه در میان دانشجویان آموزشهای مجازی در زمان امتحانات پایان ترم در 5 دانشگاه جمع آوری شده است. پرسشنامه ها حاوی 3 قسمت؛ اطلاعات جمعیت شناختی، میزان آشنایی با اینترنت و کامپیوتر و طرز نگرش و میزان رضایتمندی دانشجویان از آموزشهای مجازی بود. در این زمینه حدود 950 پرسشنامه پخش شد که از میان آنها 849 پرسشنامه معتبر دریافت شد. در این تحقیق میزان رضایت دانشجویان بر اساس ادغام دو مدل معروف استفاده از فناوری در 3 لایه، نظریه انکارانتظارات تجزیه شده سنجیده می شود. مدل اول بر اساس شاخص های شخصیتی و شناختی میران دضایت دانشجویان را می سنجد و مدل دوم بر اساس شاخصهای ادراکی و تکذیبی. بر اساس نتایج به دست آمده از این داده ها مدل جدیدی به دست آمد که شاخصهای شخصیتی ، شناختی ، ادراکی و تکذیبی را در بر دارد. نتایج به دست آمده از تحلیل داده ها نشانگر این بود که دانشجویان از دوره های الکترونیک در هیچکدام از دانشگاهها راضی نیستند و تمایلی به ادامه آن ندارند.