تمرین ذهنی یادآوری شناختی یک مهارت فیزیکی در غیاب حرکت فیزیکی آشکار است.وجود عواملی نظیر تشابه زمانی بین اجرای فیزیکی یک فعالیت و اجرای ذهنی آن، افزایش جریان خون مغزی، افزایش فعالیت سیستم اتونوم در حین تمرین ذهنی و ایجاد فعالیت الکتریکی عضلانی با کاربرد تمرین ذهنی، بیانگر این نکته است که تمرین ذهنی از همان اصول تمرین فیزیکی تبعیت می کند.پس همانگونه که تمرین فیزیکی سبب افزایش تعادل و کنترل پوسچرال بیماران سکته مغزی می شود می توان انتظار داشت که کاربرد تمرین ذهنی هم منجر به بهبود تعادل و کنترل پوسچرال در این افراد می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین ذهنی بر تعادل افراد مبتلا به سکته مغزی بود. این مطالعه به صورت تجربی حقیقی از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی انجام گرفت. 30بیمار(16 زن و 14 مرد) بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. جهت ارزیابی تعادل بیماران از دو آزمون timed getup & go و berg استفاده شد. تعادل کلیه افراد قبل و بعد از درمان و همچنین دو هفته بعد از درمان مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که عملکردهای تعادلی با استفاده از تمرین ذهنی در افراد مبتلا به سکته مغزی تفاوت معنی داری در دو آزمون (berg (p<0/001 و آزمون (t.u.g (p<0/001 در گروه آزمایش نشان داده است. یافته های تحقیق نشان داد که تمرین ذهنی منجر به بهبود عملکردهای تعادلی افراد مبتلا به سکته مغزی شده است و می توان از آن در امر توانبخشی بیماران سکته مغزی استفاده کرد.