سال های سال از دو منظر درام و واقعیت، خط تمایزهای جدی میان سینمای داستانی و مستند کشیده شده بود. اما به نظر می رسد مدتی است که این خط تمایزها تا حدود قابل توجهی کم رنگ شده اند. اوج این اتفاق در ظهور ژانری تحت عنوان «درام مستند» قابل مشاهده است. به نظر می رسد «درام مستند» حاصل بررسی هایی است که سعی دارد مرزهای نا مطمئن میان سینمای داستانی و مستند را به چالش بکشد. باید پرسید «درام مستند» چیست و چه خصوصیاتی دارد؟ و این که در درام مستند اصالت با درام است یا واقعیت؟ برای پاسخ به این سوال و سوالات مشابه قبل از هر چیز باید تعبیرمان از مفاهیمی چون درام و واقعیت مشخص شود. در این تحقیق پس از تعریف مفاهیم درام و واقعیت، سعی در درک این مطلب داشته ایم که از منظر درام و واقعیت تفاوتی میان سینمای مستند و داستانی متصور نیست. یعنی همان گونه که سینمای داستانی هنری دراماتیک است، سینمای مستند هم هست. از طرفی نسبت سینمای مستند با واقعیت همان قدری است که سینمای داستانی با واقعیت نسبت دارد. در این پژوهش درمی یابیم که فیلم مستند و داستانی از دو منظر درام و واقعیت هم شأن هستند و به یک معنا تفاوتی ماهوی میانشان موجود نیست. بلکه تمایزی که می توان میان این دو تصور کرد بیشتر به تکنیک های بیانی و شکل ظاهری این دو گونه بستگی دارد. لحظه ای که این درک حاصل می شود، همان وقتی است که «درام مستند» توجیه تئوریک پیدا می کند. «درام مستند» ژانری است که در آن موضوعات واقعی به شیوه ی نمایشی بازسازی می شوند. در این پژوهش با استفاده از اسناد و مصاحبه شرحی از چیستی و ویژگی های این ژانر ارائه می کنیم. سپس به بررسی یک مورد مطالعه، یعنی فیلم «راه رفتن با هیولاها» می پردازیم و عناصر و بخشی از مشخصه های یک درام مستند را با استفاده از آن بررسی می کنیم.