پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین هوش هیجانی و میزان پرخاشگری بازیکنان فوتبال پرداخته است. جامعه پژوهشی شامل بازیکنان تیم های تهرانی حاضر در دوره 8 لیگ برتر در سال 1388-1387 فوتبال ایران می باشد که، کل جامعه پژوهشی که شامل 100 نفر بازیکنان فوتبال به عنوان نمونه انتخاب شد. پژوهشی از نوع همبستگی می باشد، در این پژوهش از پرسشنامه پرخاشگری (ago) که توسط زاهدی (1375) اعتباریابی شد و پرسشنامه هوش هیجانی شرینگ که توسط منصوری (1380) اعتباریابی شد استفاده شده است. از آزمون آماری همبستگی پیرسون برای همبستگی بین متغیرهای هوش هیجانی و میزان پرخاشگری بازیکنان استفاده شد. نتایج بدست آمده از تحلیل داده های حاصل از پژوهش نشان دادند که بین میزان پرخاشگری و هوش هیجانی، مهارتهای اجتماعی، خودکنترلی، هوشیاری اجتماعی و خودآگاهی رابطه منفی و معناداری وجود دارد و بین خودانگیزی و میزان پرخاشگری رابطه معناداری وجود ندارد.