هدف ازاین تحقیق مقایسه و اثر انواع روشهای گرم کردن بر آمادگی حرکتی دانش آموزان پسر فوتبالیست دوره متوسطه می باشد.جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دوره متوسطه ، منطقه آموزش و پرورش زاوه می باشد که در سال تحصیلی 87 – 86 تعداد آنها 1500 نفر بوده است.نمونه آماری شامل 45 نفر می باشد که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها ، از بین دانش آموزان عضو کانون فوتبال منطقه زاوه،که به طور مستمر در حدود 3 سال در این کانون دررشته فوتبال به فعالیت مشغول بودند، انتخاب شدند . متوسط سن آزمودنیها . 50/±16/50سال و متوسط وزن و قد آنها به ترتیب 6/9 ± 56.50 کیلوگرم و 80/5 ± 166.1 سانتی متر بوده است . تحقیق از نوع کاربردی و روش تحقیق به صورت نیمه تجربی می باشد . طرح تحقیق شامل پیش آزمون و پس آزمون بوده که سه گروه تجربی ، سه روش مختلف گرم کردن ، شامل گروهای تجربی 1- روش گرم کردن پویا 2- روش گرم کردن ایستا 3- روش گرم کردن پنج مرحله ای را به اجرا گذاشتند و اثرات آنهاتوسط آزمون های پرش سارجنت، پرش جفت ( طول)،چابکی و آزمون دریبلینگ فوتبال مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات خام بدست آمده از طریق نرم افزار spss نگارش 16 ، تحلیل واریانس (anova) و آزمون تعقیبی شفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند( ).نتایج تجزیه و تحلیل داده ها ی این تحقیق نشان داد که ؛ بین رکورد های آزمون پرش جفت ،آزمون سارجنت ، آزمون چابکی و آزمون دریبلینگ فوتبال در اثر سه روش گرم کردن تفاوت معنی داری وجود دارد.با توجه به نتایج تحقیق توصیه می شود از روش گرم کردن پویا برای افزایش فاکتورهای آمادگی حرکتی قبل از شروع تمرینات و مسابقات استفاده شود و از روش گرم کردن ایستا کمتر استفاده شود.