تأثیر تمرین منتخب هوازی، تصویر سازی ذهنی و روش ترکیبی سلامت روان زندانیان هدف از این پژوهش نیمه تجربی تعیین تأثیر برنامه های تمرین منتخب هوازی، تصویرسازی ذهنی و روش ترکیبی بر سلامت روان زندانیان بود. جامعه آماری این پژوهش 240 نفر از زندانیان 18 تا 25 سال با مدت محکومیت 3 تا 5 سال مقیم زندان مرکزی مشهد بودند، که یک سال از دوره محکومیت خود را گذرانده بودند. تعداد نمونه انتخاب شده براساس جدول کوهن؛ در هر گروه 15 نفر و در مجموع 45 نفر با میانگین وزن 5±67 و میانگین قد10±165 بود، که بعد از تأیید سلامت جسمانی و همگن شدن از نظر قابلیت تصویرسازی ذهنی، به طور تصادفی به سه گروه 15 نفره تجربی (گروه تصویرسازی ذهنی، گروه تمرین هوازی و گروه ترکیبی) تقسیم شدند و پرسشنامه سلامت روان (ghq) به عنوان پیش آزمون در اختیار گروه های تجربی قرار گرفت. پس از 8 هفته و هر هفته سه جلسه برنامه تمرینی گروه ها پرسشنامه سلامت روان (ghq) به عنوان پس آزمون توسط تمامی آزمودنی ها تکمیل شد. با استفاده از آزمون tگروه های همبسته و آزمون تحلیل واریانس یکطرفه ((anova داده ها مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که: تمرین منتخب هوازی اثر معناداری بر افزایش سلامت روان زندانیان داشت (096/3= t ، 008/0= p). روش ترکیبی اثر معناداری بر افزایش سلامت روان زندانیان نداشت (751/1 = t ، 102/0= p). تصویرسازی ذهنی اثر معناداری بر افزایش سلامت روان زندانیان داشت (515/2 = t ، 025/0= p). تفاوت معناداری میان سه برنامه تمرینی بر سلامت روان زندانیان وجود نداشت (776/0 =f، 467/0= p). با توجه به یافته های این پژوهش، ممکن است استفاده از تمرینات ورزشی هوازی و همچنین تصویرسازی ذهنی در مدت زمان طولانی تر، بعنوان روش های درمانی بدون اثر سوء و کم هزینه برای بهبود سلامت روان زندانیان و دیگر اقشار آسیب پذیر موثر باشد.