هدف این پژوهش، بررسی ماهیت و آثار حقوقی قرارداد بیمه حوادث و درمان است. سوالی که در این خصوص مطرح است این که از نظر حقوقی ماهیت قرارداد بیمه حوادث و درمان چیست و چه آثار حقوقی بر آن بار می شود. در این تحقیق از روش کتابخانه ای و بر مبنای تجزیه و تحلیل آیین نامه بیمه های حوادث و درمان و رویه عملی شرکت های بیمه استفاده شده است. قرارداد بیمه حوادث عبارت از عقدی است که به موجب آن ریسک های فوت ، نقص عضو و ازکارافتادگی ناشی از حادثه به عنوان ریسک های اصلی و هزینه های پزشکی و دارویی ناشی از حادثه به صورت ریسک های تبعی مورد تأمین قرار می گیرد. و قرارداد بیمه درمان عبارت از عقدی است که پرداخت آن بخش از هزینه های بیمارستانی و جراحی ناشی از بیماری، حادثه و نیز سایر هزینه های اضافی تحت پوشش است که توسط بیمه گر اول( مانند سازمان های بیمه خدمات درمانی و تأمین اجتماعی) جبران نشده است. قراردادهای بیمه حوادث و درمان به عنوان یکی از اقسام عقود، تحت شمول عموم ماده1 قانون بیمه قرار می گیرند، و از قانون بیمه، قانون تأسیس بیمه مرکزی و بیمه گری، شرایط عمومی بیمه حوادث و درمان، هم چنین قواعد عمومی قراردادها تبعیت می کنند. بررسی دقیق و تحلیل مقررات ذکر شده بیانگر این واقعیت است که از نظر حقوقی ماهیت تمام اقسام قراردادهای بیمه حوادث و درمان باوجود ماهیت خاص و تنوعی که دارا هستند واحد بوده و، در زمره عقود مستقل و معین غیر از عقود ذکر شده در قانون مدنی محسوب می شود. اما این قراردادها دارای آثار حقوقی متفاوتی است و ایجاد کننده حقوق برای اشخاص ثالث بوده و نسبت به طرفین قرارداد متضمن تعهدات متقابلی است. در بیمه حوادث، وجود شخص ثالث، علت عمده انعقاد قرارداد است، هم چنین شخص ثالث مطرح در این بیمه، متنوع بوده و ویژ گی های منحصر به فردی دارد بر همین اساس آن چه در این پژوهش مورد بررسی قرار می گیرد، تحلیل ماهیت تمام اقسام قراردادهای بیمه حوادث و درمان و مطالعه آثار جداگانه آن ها است.