اثر امواج انتشار یافته ناشی از زلزله باعث ایجاد خساراتی به سیستم خطوط لوله مدفون در خاک می شود. وقتی امواج زلزله از مبدا منتشر می شوند، حرکاتی غیریکنواختی در زمین ایجاد می کنند. اگر یک خط لوله بین دو نقطه از زمینی که دارای حرکات غیریکنواخت هستند، قرار گیرد، به خاطر اختلاف فاز به وجود آمده، کرنش ها و انحناهایی در لوله ایجاد می شود. در این تحقیق، پارامترهای موثر استاتیکی و دینامیکی لوله و خاک اطراف مانند سختی استاتیکی و سختی دینامیکی مورد مطالعه قرار می گیرند. بدین منظور ضمن مرور مبانی و تئوری مسئله، مقادیر سختی استاتیکی و دینامیکی با استفاده از نتایج آزمایشات محاسبه شده و نتایج به دست آمده با یکدیگر مورد مقایسه قرار می گیرند. سیستم خاک و لوله با توجه به داده های آزمایشگاهی در نرم-فزار ansys مدلسازی شده و مقایسات لازم انجام گرفته است. برمبنای بررسی های انجام شده، با افزایش نیرو ، از میزان سختی کاسته شده و نشان می دهد سیستم خط لوله و خاک وارد محدوده غیرخطی می شود. سختی با عمق لوله و افزایش رطوبت نسبت مستقیم دارد. تغییرمکان های حاصله از نرم افزار ansys با نتایج آزمایشگاهی مطابقت دارد. به ازای نسبت های کوچک فرکانس ارتعاش به فرکانس طبیعی کوچک(کمتر از 0.8) و برای یک میرایی مشخص، میزان جرم افزوده(جرمی از خاک که همراه با لوله ارتعاش می کند) تاثیری بر نسبت سختی دینامیکی به سختی استاتیکی ندارد. به ازای جرم افزوده ثابت، نسبت سختی دینامیکی به سختی استاتیکی با افزایش میرایی تا رسیدن به یک میرایی مشخص تغییرات چندانی ندارد ولی با افزایش بیشتر میرایی از آن مقدار مشخص، این نسبت افزایش چشمگیری دارد.

دورپیچ نمودن ستون های بتنی با مواد مرکب ، از جمله روش های نوین ترمیم و مقاوم سازی در عصر حاضر محسوب می شود. رابطه های تحلیلی موجود برای محاسبه و تخمین مشخصه های باربری ستون های تقویت شده با این روش، غالباً با انجام آزمایش بر روی نمونه هایی با مقطع مدور و تحت اثر نیروی فشاری محوری به دست آمده اند، در حالی که بسیاری از ستون های نیازمند ترمیم، مقطعی چهارگوشه دارند. در این پایان نامه ضمن مرور مطالعات صورت گرفته توسط محققان پیشین، نتایج آزمایشگاهی پیرامون رفتار ستون های دور پیچ شده با پلیمرهای مسلح شده با الیاف کربنی، موسوم به کامپوزیت (cfrp) ارائه می گردد. نمونه های آزمایش شده شامل 9 ستون بتن آرمه با مقطع مربع شکل با ابعاد cm 20*20*140 می باشد. نتایج آزمایش نشان میدهد که میزان تحمل بار فشاری با دورپیچ کامل ستونهای بتن آرمه تا 22% و با دورپیچ نیمه میانی ستون تا 8% و با دورپیچ 25% بالا و پایین ستون تا 15% نسبت به حالت مرجع افزایش می یابد ضمن اینکه میزان تغییر مکان و کرنش نیز تغییرات قابل ملاحظه ای خواهد داشت.