یکی از مهمترین عوامل در طراحی سازه های هیدرولیکی رودخانه ها و مدیریت منابع آب، دبی حداکثر لحظه ای می باشد، لذا برآورد آن از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. یکی از روش های برآورد دبی حداکثر لحظه ای استفاده از توزیع های آماری می باشد که معمولاً از چندین روش برآورد می شوند. در پژوهش حاضر، داده های 10 ایستگاه هیدرومتری در حوزه آبخیز کارون شمالی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و سیلاب با دوره بازگشت های (2 و 5 و 10 و 20 و 50 و 100 و 200 و 500 و 1000) با استفاده از توزیع های آماری مختلف با روش های برآورد گشتاور خطی و حداکثر درستنمایی محاسبه گردیدند. آزمون های نکویی برازش مورد استفاده در تحقیق نیز شامل آزمون کلموگروف – اسمیرنوف و آزمون کی دو می باشند. نتایج بدست آمده نشان داد که در ایستگاه هایی که تعداد سال های آماری کم باشد، روش گشتاور خطی بهتر از روش حداکثر درستنمایی می باشد و همچنین کارایی توزیع 3 پارامتری نیز بهتر است. بعنوان نتیجه گیری می توان این طور بیان نمود که حساسیت توزیع های 3 پارامتری به تعداد سال آماری و روش برآورد پارامتر از بقیه توزیع ها بیشتر بوده و در ایستگاه هایی که تعداد سال آماری کم است بهتر است از روش گشتاور خطی استفاده گردد. و در ایستگاه هایی که دارای تعداد سال آماری زیاد و بدون بازسازی می باشند، کارایی روش حداکثر درستنمایی و گشتاور خطی با یکدیگر مقایسه گردیده و چنانچه نتایج نزدیک به هم باشد، به دلیل کارایی بالاتر روش حداکثر درستنمایی از آن روش استفاده گردد.