مطالعه ی حاضر با هدف بررسی مقایسه ای تأثیر درمان ترکیبی دارودرمانی و آموزش روانشناختی و دارودرمانی به تنهایی بر اصلاح باورهای مادران نوجوانان دوقطبی نسبت به درمان و کاهش تنیدگی آنان انجام شد. آزمودنی ها 24 نفر از مادران نوجوانان دوقطبی مراجعه کننده به دو بیمارستان شهر تهران بودند که با شیوه در دسترس انتخاب شده، سپس به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. این پژوهش یک طرح آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه است. گروه آزمایش مادرانی بودند که فرزندانشان تحت دارودرمانی بودند و خود مادران آموزش روانشناختی دریافت می نمودند، مادران در گروه گواه مداخله ی آموزشی دریافت نمی کردند و تنها فرزندانشان تحت دارودرمانی بودند. تمامی افراد نمونه یک هفته قبل از شروع اولین جلسه آموزش با استفاده از دو پرسشنامه باورهای درمانی و شاخص تنیدگی والدین، اندازه گیری شدند، پس از اتمام جلسات در گروه آزمایش، طی یک جلسه اضافی مجداداً همان پرسشنامه ها به دو گروه داده شد. تحلیل داده ها به کمک آزمونهای t-testوابسته وt-test مستقل انجام شد. نتایج نشان داد که ترکیب برنامه آموزش روانشناختی و دارودرمانی در اصلاح باورهای مادران نوجوانان دوقطبی نسبت به درمان و کاهش تنیدگی آنها درقلمرو کودکی و قلمرو والدین بر دارودرمانی به تنهایی برتری دارد.