آلاینده های آلی کلره اثرات حاد و مزمن بر انسان و حیات وحش دارند و به دلیل پایداری در محیط زیست، می توانند در طول زنجیره غذایی تجمع یابند. در این مطالعه 9 گونه از پرندگان آبزی (باکلان بزرگ، کشیم بزرگ، کشیم گردن سیاه، کاکایی سرسیاه، کاکایی معمولی، کاکایی کوچک، اردک سرسبز، فیلوش، خوتکا) از منطقه فریدون کنار در استان مازندران برای ارزیابی آفت کش های آلی کلره از جمله,ddts ,hchs hcb، هپتاکلر و هپتاکلراپوکساید، دیلدرین، آلدرین، اندوسولفان و 7 ترکیب شاخص pcbs مورد بررسی قرار گرفتند. آلاینده های آلی کلره در سه بافت کبد، عضله و پر بررسی شدند، طبق نتایج میانگین غلظت ocps در بافت عضله ng /g wet wt00/802 ±60/1339، بافت کبد ng /g wet wt00/51 ±105/32 و در پرng /g 00/180± 69/922 است، به طوری که بیشترین میزان آلودگی های ocpsو pcbs در بافت عضله یافت شد. در میان آفت کش های مورد بررسی dde غالب ترین آفت کش در هر سه بافت مورد بررسی بود. هم چنین میانگین غلظتpcbs در بافت عضله ng /g wet wt 00/200 ± 50/330، بافت کبد ng/g wet wt 00/42 ±50/62 و در پرng /g 00/69 ± 60/89 اندازه گیری شد. در مورد ترکیبات pcbs، ترکیبات 118pcb، 153pcb، 138pcb، 180pcb در بافت کبد، عضله و ترکیبات 52pcb و 101pcb در پر غالب بودند. به علاوه در میان سطوح تغذیه ای مختلف (ماهی خواری، همه چیزخواری، گیاهخواری) سطح غذایی همه چیز خواری (خانواده کاکایی) بیشترین آلودگی را دارا بود. بررسی ارتباط بین دو بافت کبد و عضله با پر در گونه های مختلف نشان داد بالاترین ارتباط مربوط به خانواده کاکایی است. بنابراین به نظر می رسد، پرهای این خانواده بتواند شاخص زیستی مناسبی برای پایش آلودگی های آلی باشد. به طور کلی غلظتocps و pcbs در این مطالعه در مقایسه با دیگر نقاط جهان کمتر و غلظت های گزارش شده پایین تر از حد آستانه تاثیرگذار در گونه های مورد بررسی است.