ایجاد تأسیسات زیر بنای در یک کشور مستلزم وجود قوانین کارا، بروز و متناسب با نیازهای شرکت بزرگ و بین المللی است که می تواند در مشارکت و آبادانی یک کشور بسیار مؤثر واقع گردد. امروزه نیاز به ایجاد پروژه های زیربنایی مثل نیروگاهها، فرودگاهها، بنادر و دیگر تأسیسات مدرن نظیر ارتباطات – حمل و نقل (شبکه های ماهواره ای) و ارتباط آن ها با سایر کشورهای جهان این واقعیت را آشکار می کند که باید از شرکت ها و سرمایه گذاران خارجی در کشور استفاده نمود. از طرفی وجود قوانین مناسب و شناخت روش های نوین جهت احداث اینگونه پروژه ها و ایجاد تعامل با نظامهای اجرایی کشور شناخت ریسک های پروژه و تقسیم متوازن آنها بین اجزاء سازنده پروژه از اهمیت بسزایی برخوردار است. در راستای تحقق بخشیدن به خصوصی سازی و واگذاری پروژه های کلان کشوری به پیمانکاران سازنده نیاز است که روش های جدیدی مصرفی و بکارگیری شوند. یکی از روش های جذب سرمایه، انتقال تکنولوژی ، و تا حدودی خصوصی سازی استفاده از روش bot در احداث نیروگاههای تولید برق می باشد. به منظور شناسایی نقاط قوت و ضعف قراردادهای bot در احداث نیروگاهها و ایجاد توازن در توزیع ریسک ها اینگونه قراردادها در این پایان نامه مورد ارزیابی قرار گرفته تا امکان اجرایی شدن پروژه های نیروگاهی به روش bot بسط و توسعه بیشتری پیدا کند.