تزریق l-آرژینین پیش ساز نیتریک اکساید no و l-name ،بازدارنده نیتریک اکساید سینتاز nos، به ناحیه ca1 هیپوکامپ بر بی دردی ناشی از مرفین در موش بزرگ نر در آزمون فرمالین بررسی شد. برای ایجاد درد التهابی، موش های نر نژاد wistar به صورت زیرپوستی (.s.c) فرمالین (2/5 درصد به مقدار 50 میکرولیتر) قبل از آزمون تزریق شد. مرفین (mg/kg 9 -3) به صورت داخل صفاقی (i.p.) 10 دقیقه از فرمالین تزریق شد. مطالعه اخیر نشان داد که تزریق l-آرژینین (µg/rat 3،1 ،0/1 ،0/15) و نه l-name (µg/rat 1 ،0/1 ،0/15)، 5 دقیقه قبل از تزریق فرمالین، در طی فاز حاد پاسخ ناشی از مرفین را برگرداند. اما در فاز مزمن هر دو عامل تزریق شده اثر معنا داری ایجاد کردند. پاسخ به l-آرژینین با پیش تزریق l-name برگردانده شد. از طرف دیگر، l-آرژینین یا l-name به تنهایی دردی در فاز مزمن ایجاد نکردند. بر طبق داده ها واکنش بین مرفین و l-آرژینین از لحاظ آماری معنا دار بود. بر طبق یافته ها، no در ناحیه ca1 هیپوکامپ موش بر بی دردی ناشی از مرفین نقش داشت.

هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش رسپتور های cb1 کانابینوئیدی ناحیه آمیگدال مرکزی در پاداش ناشی از مرفین در موش نر بزرگ آزمایشگاهی نژاد wistar می باشد. نتایج به دست آمده نشان داد که سه روز تزریق زیر جلدی مرفین (2, 4, 6 mg/kg ) می تواند ترجیح مکان شرطی شده وابسته به مقدار را در این حیوانات القاء کند. مرفین هیچ گونه اثری بر فعالیت حرکتی موش شرطی شده در زمان انجام آزمون نداشت. تزریق درون مغزی آگونیست رسپتور های cb1، acpa (0/5,2/5,5 ng/rat ) به درون ناحیه آمیگدال مرکزی باعث تقویت اثر ترجیح مکان شرطی شده ناشی ازیک مقدار بی اثر مرفین (2 mg/kg ) شد. از سویی دیگر تزریق مقادیر بالای acpa (5 ng/rat) به درون آمیگدال مرکزی به تنهایی نیز باعث القاء ترجیح مکان شرطی شده شد. همچنین قابل ذکر است که تزریق همزمان مقداربالایی از acpa به همراه مرفین فعالیت حرکتی را در حیوانات مورد آزمایش کاهش داد. از سویی دیگر تزریق درون آمیگدالی آنتاگونیست رسپتور های cb1، am251 (60,120 ng/rat ) به تنهایی تنفر مکانی یا cpa کرد. علاوه بر این تزریق درون آمیگدالیam251 در برهمکنش با مرفین به صورت وابسته به مقدارباعث مهار ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مرفین شد. تزریق am251 به تنهایی هیچ گونه تا ثیری بر روی فعالیت حرکتی نداشت اما در حالت ترکیب با مرفین باعث کاهش فعالیت حرکتی شد.همچنین am251 بدون هیچ گونه اثری بر روی فعالیت حرکتی، پاسخ القاء شده acpa بر روی مرفین را معکوس نمود. تزریق درون مغزی acpa یا am251به ترتیب باعث افزایش یا کاهش بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مرفین (6mg/kg ) شد. در این آزمایش هیچ گونه اثری بر فعالیت حرکتی دیده نشد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که رسپتورهای cb1 کانابینوئیدی ناحیه آمیگدال مرکزی (cea ) درالقاء پاداش و همچنین در اکتساب و بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مرفین دخالت بسزایی دارند.