بکی از اهداف برنامه ریزی حمل و نقل در مورد حل مسأله ترافیک در شهرهای بزرگ، مشخص کردن ارتباط بین جریان های ترافیکی و فعالیت های اقتصادی - اجتماعی شهرها با روش های مدل سازی است، که شامل چهار مرحله مدل سازی با عناوین تولید سفر، توزیع سفر، تفکیک سفروتخصیص سفر می باشد. در این تحقیق سعی شده است با معرفی شبکه های عصبی مصنوعی، عملکرد آنها در قبال مسأله تولید سفر مورد بررسی قرار گیرد و با روش های حل کلاسیک در این زمینه مقایسه شود. در این تحقیق نشان داده شده است که با به کارگیری شبکه های عصبی مصنوعی که از سلسله اعصاب انسان الگو برداری شده اند، می توان در زمینه مسأله تولید سفر به نتایج قابل قبولی دست یافت. که در پایان با روش های کلاسیک دیگر نظیر رگرسیون مقایسه شده و نتایج آن ها مورد ارزیابی قرار گرفته است که صریحاَ نمی توان روشی را، کاراتر از روش دیگر دانست.