فرار سرمایه یکی از معضلات اساسی کشورهای در حال توسعه می باشد. شناخت پدیده فرار سرمایه و بررسی علل آن از جنبه های مختلف همواره در سالهای اخیر مورد توجه بوده است. در این تحقیق نااطمینانی و عدم اعتماد نسبت به سیاستهای دولت مورد بررسی قرار گرفته است. در ایران دخالت دولت در امور اقتصادی امری رایج و مرسوم است. به نظرمی رسد بخشی از فرار سرمایه ریشه در نااطمینانی بخش خصوصی نسبت به سیاستهای کلان اقتصادی ناشی از حضور دولت دانست. این نااطمینانی و بی اعتمادی در متغیر هایی همچون کسری بودجه، درآمد مالیاتی و مخارج دولت می توان جستجو کرد. در این مطالعه از روش var به تخمین مدل و تاثیر نااطمینانی سیاستهای دولت به صورت مجزا پرداخته شده است. روش بدست آوردن نااطمینانی از طریق مدل اتورگرسیو صورت گرفته است. در این مدل جمله خطا شاخص شوک ناشی از متغیر نااطمینانی است. برآورد فرار سرمایه دراین تحقیق به روش مورگان طی دوره 1342-1385 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده نشان دهنده این است که در سالهای اولیه انقلاب و جنگ، فرار سرمایه رقم قابل توجهی داشته و در سال58 با حجم 16 میلیارد دلار بیشترین رقم فرارسرمایه را به خود اختصاص داده است. در سالهای اخیر روند فرار سرمایه رو به فزونی بوده است. یافته های اقتصاد سنجی نشان می دهد از بین متغیرهای انتخابی نااطمینانی سیاستهای دولت، افزایش نااطمینانی کسری بودجه رابطه مثبت بافرار سرمایه دارد.