فهم آیات قرآن مستلزم به کارگیری روش هایی است که بر پایه مبانی صحیحی بنا شده باشند. مطالعه تطبیقی یکی از کارهایی است که می تواند به مفسران در اتخاذ مبانی و روش های بهینه تفسیری، یاری رساند. با توجه به اهمیت هرمنوتیک به عنوان چهار راه اندیشه معاصر و وجود دغدغه های تفسیری مشترک میان مفسران و هرمنوتیست ها، در پژوهش حاضر به بررسی تطبیقی مبانی پنج روش اصلی تفسیر قرآن (قرآن به قرآن، روایی، ادبی، عقلی، باطنی) با انگاره های هشت نفر از مشهورترین هرمنوتیست های کلاسیک (هاور، کلادنیوس، آست، ولف، شلایرماخر، بوئک، درویزن، دیلتای) پرداخته شده است. این پژوهش نشان داد که علی رغم پیش فرض ها و مبادی معرفتی متفاوت، شباهت هایی میان مبانی عام تفسیر قرآن و هرمنوتیک کلاسیک و همچنین میان مبانی خاص هر یک از روش های تفسیر قرآن و انگاره های هرمنوتیست های کلاسیک وجود دارد.