برای کشورهای درحال توسعه که آمادگی ورود ناگهانی به تجارت آزادرا ندارند منطقه گرایی می تواند مؤثرترین راه برای گشودن تدریجی اقتصادهای ملی این قبیل کشورها وادغام آنها در اقتصاد جهانی باشد. در چنین شرایطی اقتصادمنطقه ای ازطریق حذف موانع تعرفه ای وسایر موانع گمرکی موجوددرمنطقه ونیزدسترسی واحدهای تولید به بازارهای وسیعتر امکان پذیرمی گردد و موانع انتقال سرمایه و تکنولوژی درمحدوده منطقه برداشته می شود ودر مجموع افق های گسترده تری دربرابر واحدهای تولیدی وشرکتهای تجاری گشوده می شود.از طرفی برای توسعه همکاری های اقتصادی- تجاری با کشورهای مختلف جهان، برنامه ریزی های منسجم و دقیقی لازم است. لازمه انجام برنامه ریزی های دقیق در این خصوص نیز، شناخت کافی از توانایی های اقتصادی و تجاری کشورهایی است که به عنوان شریک تجاری انتخاب می شوند. پژوهش حاضر با این هدف زمینه های مشارکت تجاری بین ایران و ترکیه را با هدف استفاده بهتر از فرصتهای تجاری جدید، تعریف و شناسایی می کند.در این مطالعه از روش کسینوس که یکی از رایج ترین روشهای محاسبه شدت تشابه تجاری است، استفاده شده است.هدف اصلی این پژوهش، مشخص کردن بخشهای مکمل بین دو کشور ایران و ترکیه می باشد. برای این منظور، با استفاده از طبقه بندی مرکز تجارت بین الملل در قالب کدهای سه رقمی، در زیر بخش های مختلف کالایی، درجه اکمال تجاری محاسبه شده و فهرستی از کالاهای مزیت دارمعرفی شده اند تا با گسترش تجارت در بخش های مزبور، زمینه های توسعه تجارت متقابل بین دو کشور فراهم گردد.

هدف : عدالت در مشارکت مالی سلامت که به بحث سهم عادلانه مردم از هزینه های سلامتی می پردازد، یکی از زیر مجموعه های سه هدف اصلی نظام های سلامتی – ارتقاء سلامت، پاسخگویی و عدالت در مشارکت مالی - است. لذا هدف از این تحقیق محاسبه شاخص عدالت در مشارکت مالی سلامت در مناطق مختلف ایران است. روش: در این مطالعه از آمار و اطلاعات بودجه خانوار که از مرکز آمار ایران گرفته شده، استفاده شده است. به دلیل وسعت جغرافیایی ایران و به منظور اجتناب از تورش در محاسبات ، کشور به 6 منطقه جغرافیایی تقسیم و شاخص عدالت در مشارکت مالی سلامت و درصد خانوارهای مواجه با هزینه های کمرشکن سلامتی به تفکیک خانوارهای شهری و روستایی محاسبه شده است. همچنین در این بررسی عوامل تاثیرگذار در نرخ خانوارهای مواجه با هزینه های کمرشکن سلامتی شناسایی شده اند. یافته ها: محاسبات انجام گرفته نشان می دهند که وضعیت مشارکت خانوارهای ایران در هزینه های سلامتی با مطالعات قبلی صورت گرفته در ایران تفاوت معنی داری ندارد. نتایج: شاخص عدالت در مشارکت مالی به تفکیک خانوارهای شهری و روستایی در ایران در سال 1386 به ترتیب 0/8421و 0/8238و درصد خانوارهای مواجه با هزینه های کمرشکن به ترتیب 2/07% و 3/07 % هستند. همچنین میزان این شاخص در مناطق مختلف ایران تفاوت معنی داری را نشان نمی دهد که این نشان می دهد سیستم بیمه سلامتی در مناطق مختلف کشور بطور یکسانی ناعادلانه است.

آگاهی از وضعیت رفاه خانوارها اولین قدم در مسیر برنامه ریزی برای کاهش فقر و نابرابری ، امکان ارزیابی نتایج برنامه ها، سیاست های رفاهی پیشین و در صورت لزوم تجدید نظر در آنها خواهد بود. به منظور مقایسه رفاه خانوارها با توجه به تفاوتهایی که در ویژگی خانوارها وجود دارد لازم است با استفاده از روشهایی این تفاوتها را به نحوی وارد کنیم که امکان مقایسه رفاه خانوارها وجود داشته باشد. مقیاس های معادل در حقیقت یک روشی برای وارد کردن تاثیر خصوصیات جمعیتی، در الگوی مصرف خانوار هستند که در قالب یک ضریب برای خانوار مورد نظر نسبت به خانوار مرجع خود را نمایان می کنند.در این مطالعه اندازه گیری مقیاس معادل به روش روتبارت برای اندازه گیری مقیاس معادل در استان تهران مورد استفاده قرار می گیرد. این روش مخارج یک کودک نسبت به مخارج کل خانوار اندازه گیری و مقیاس های معادل خانوار برای کالاهای بزرگسال مشخص می کند. بنابراین تعیین کالاهای بزرگسال از اهمیت ویژه برخوردار می باشد. با استفاده از این روش، ابتدا آزمون تفکیک پذیری کالاهای بزرگسال از گروه سنی خاص انجام می شود. سپس مقیاس های معادل خانوار و هزینه نسبی کودکان با توجه به ویژگی های گوناگون خانوار نسبت به خانوار مرجع ( زوج بدون کودک ) برای این کالاها محاسبه می گردد. نتایج کلی حاصل از بررسی روند تغییرات مقیاس های معادل نشان می دهد که با بزرگتر شدن اندازه خانوار و با افزایش هزینه نسبی کودکان بین 0 تا 13 سال نسبت به کل مخارج، اندازه مقیاس های معادل نیز برای کالای بزرگسال افزایش می یابد. نتایج این تحقیق می تواند به عنوان عامل تعدیل کننده الگوی مصرف خانوارهای متفاوت برای مقایسه سطح رفاه آنها با یکدیگر مورد استفاده قرار گیرد و از بروز اشکالات ناشی از فروض ساده کننده ( مثل در نظر گرفتن درآمد سرانه ) جلوگیری نماید.