شکل دهی و تقویت مهارت های ارتباطی در فراگیران و بهبود ادراکات آنها از این توانمندی ها از دغدغه های متولیان امور تربیتی بوده تا به واسطه این توانش اجتماعی و ارتباطی زمینه حضور موثر آنها در عرصه-های بین فردی مهیا گردد. هر چند تلاش های دامنه داری برای نهادینه کردن توانمندی احقاق حقوق فردی و اجتماعی و شکل گیری ادراکات خودکارآمدی در موقعیت های ارتباطی در سطح کلان و خرد در جوامع مدرن مدنظر متولیان امور تربیتی بوده و هست، با این حال کاستی های موجود در روشهای به کار رفته، زمینه را برای اتخاذ رویکردهای جدید مهیا نموده است که در این میان به حرکت های اصلاحی در زمینه آموزش حقوق شهروندی در این جوامع می توان اشاره نمود. در بیان اهمیت مهارت های ارتباطی و توانایی احقاق حقوق فردی اجتماعی در سامانه زندگی با توجه به میزان شیوع سوءرفتارهای جسمی، عاطفی و جنسی درکشورهای مختلف چگونگی زمینه سازی فقدان این مهارتها در شکل گیری سوءرفتارها روشن می گردد. از این رو آموزش حقوق شهروندی در عصر حاضر یکی از پایه های توسعه پایدار شهری محسوب می شود و توانمندسازی شهروندان برای ارتقاء دانش، ایجاد عادتهای صحیح زندگی اجتماعی و بروز رفتارهای مناسب شهروندی امری ضروری قلمداد می شود. پژوهش حاضر نیز در پی برای تعیین اثربخشی آموزش حقوق شهروندی بر توانایی احقاق حقوق فردی و اجتماعی و بهبودخودکارآمدی ارتباطی بود. یافته های این پژوهش می تواند در عرصه های تعلیم و تربیت به عنوان شاهدی در صحت و سقم بنیان های نظری آموزش حقوق شهروندی ارائه شود.