امروزه طراحی و ساخت مسکن سالم و نواحی مسکونی پایدار، از بعد زیست محیطی و اجتماعی مورد توجه گسترده ای قرار گرفته و جنبش های بسیاری بر این اساس شکل گرفته است. فضای کافی، امنیت کافی، بهره مندی از نور طبیعی و مصنوع،کیفیت زیست محیطی مناسب، روابط اجتماعی بالا و همسایگی، نزدیکی دیداری و فیزیکی به طبیعت و فضای سبز، همگی از نشانه های مسکن سالم و پایدار محسوب می شوند. مطالعات گوناگون نشان داده که وجود فضای سبز و استفاده از بام سبزو همگونی هرچه بیشتر فضای زندگی با محیط پیرامونش یک بخش کلیدی در معماری پایدار و معماری سبز می باشد و بنظر می رسد هیچ جامعه ای قادر نیست در تعامل با طبیعت قرار گیرد مگر آنکه مسکن آن سبز باشد. هدف کلی این رساله طراحی یک مجموعه مسکونی سبز است به گونه ای که یک رابطه دو سویه میان انسان و طبیعت باشد. برای این منظور بررسی های میدانی و نیز مطالعه مبانی و نمونه های مجموعه های سبز موجود در جهان و ایران سعی شده تا این اصول و ضوابط در طراحی مجموعه مسکونی در شهر مشهد متبلور گردد.