کورکومینوئیدها فراوان¬ترین اجزای پلی¬فنولی زردچوبه هستند که دارای خواص ضد اکسیدانی، ضد التهابی و فعالیت ضد سرطانی هستند. کورکومین مهم¬ترین و اصلی¬ترین کورکومینوئیدی است که این خواص به آن همچنین نسبت داده می¬شود. برای غلبه بر مشکلات حلالیتی و دسترس¬پذیری زیستی پایین کورکومین، نانوذرات این ترکیب توسط روش پودرسازی مرطوب تهیه شد. در این پژوهش، علاوه بر تهیه¬ی نانوذرات کورکومین، برهم¬کنش آن با پروتئین¬های حامل مانند آلبومین¬های سرم (آلبومین سرم انسانی و آلبومین سرم گاوی) و آلفا 1-اسیدگلیکوپروتئین با استفاده از روش¬های مختلف شامل فلورسانس حالت پایا و اسپکتروسکوپی فلورسانس همزمان مطالعه شد. فاصله مولکولی میان دهنده (تریپتوفان) و پذیرنده (نانوکورکومین) و کارایی انتقال انرژی توسط نظریه فورستر تخمین زده شد. همچنین برهمکنش¬های میان این پروتئین-لیگاند ارزیابی شد. همراه با این بررسی، ترکیبات غیر نانویی کورکومین، بیس¬دمتوکسی¬کورکومین به عنوان دو کورکومینوئید طبیعی و دی¬استیل¬کورکومین و دی¬استیل¬بیس-دمتوکسی¬کورکومین به عنوان دو کورکومینوئید سنتزی برای بررسی¬های برهمکنش با آلفا 1-اسیدگلیکوپروتئین انتخاب شدند. در نهایت نتایج برهمکنش¬ها مقایسه شد. نتایج مطالعات اخیر تمایل پیوندی آلبومین¬های سرم به نانوذرات کورکومین را آشکار کرد. جایگاه اتصال نانوکورکومین احتمالا در دامنه¬ی iia قرار دارد و استوکیومتری اتصال 1:1 است. همچنین از مطالعات انتقال انرژی فلورسانس، فاصله¬ی بحرانی انتقال میان تریپتوفان و نانوکورکومین در آلبومین سرم انسانی 32/2 نانومتر و در آلبومین سرم گاوی 28/2 نانومتر تخمین زده شد که احتمالاً به جایگاه اتصالی نانوکورکومین در آلبومین سرم انسانی در نزدیکی دامنه¬ی iia، که تریپتوفان 214 به آن تعلق دارد، اشاره می¬کند. مقایسه¬ی نتایج اخیر با مطالعات قبلی انجام گرفته روی برهم¬کنش کورکومین با آلبومین¬های سرم، نشان داد که تمایل اتصال آلبومین¬های سرم به نانوکورکومین کمتر از تمایل اتصال آن¬ها به کورکومین است. اعتقاد بر این است که کاهش ثابت اتصال پروتئین-لیگاند به علت اندازه¬ی بزرگتر حالت تجمعی ذرات در نانوکورکومین نسبت به تک مولکول حل شده کورکومین در اتانول باشد.