پژوهش حاضر با هدف مقایسه نیمرخ روانی والدین با و بدون کودک عقب مانده ی ذهنی براساس پرسشنامه چند محوری میلون صورت گرفت. این تحقیق توصیفی از نوع علٌی- مقایسه ای است. 50 نفر از والدین کودکان عقب مانده ذهنی مدارس استثنایی تبریز به صورت در دسترس انتخاب و با 50 نفر از والدین دانش آموزان غیر بالینی از نظر سن، جنس، سطح تحصیلات همگن شدند. از پرسشنامه بالینی چند محوری میلون سه (mcmi-iii) برای جمع آوری داده های تحقیق استفاده شد. نتایج نشان داد که والدین کودکان عقب مانده ذهنی در مقایسه با والدین کودکان کنترل بهنجار از میانگین نمرات کمتری در کل الگوهای بالینی شخصیت (افسرده، ضد اجتماعی، منفی گرا)، کل آسیب شدید شخصیت (مرزی)، ptsd، کل نشانگان شدید (اختلال تفکر، اختلال هذیانی) و کل مقیاس میلون برخوردار بودند (05/0>p). در سایر اختلالات شخصیت بین دوگروه والدین تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. والدین دارای کودک عقب مانده ذهنی پسر نسبت به والدین دارای کودک عقب مانده ذهنی دختر از میانگین نمرات بیشتری در اختلالات شخصیت اجتنابی، نمایشی، خودشیفته برخوردار بودند (05/0>p). در سایر اختلالات شخصیت بین دوگروه والدین تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. مادران کودکان عقب مانده ذهنی در مقایسه با پدران کودکان عقب مانده ذهنی در اختلالات شخصیت وسواسی و پدران در اختلالات شخصیت ضد اجتماعی، دیگرآزارگر، اسکیزوتایپال، مانیک، نشانگان بالینی، وابستگی به الکل و وابستگی به مواد نمرات بیشتری گزارش کرده اند (05/0>p). در سایر اختلالات شخصیت بین دوگروه والدین تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. بر اساس یافته های تحقیق والدین کودکان عقب مانده ذهنی از علایم بیشتر اختلالات شخصیت رنج می برند.