مقدمه و هدف: هنوز هم استاندارد طلایی در بازسازی نقائص استخوانی استفاده از پیوند استخوان اتولوگ است که خواص osteogenesis ،osteoinduction، osteoconduction و نیز سازگاری ایمونولوژیکی دارد. از طرفی مواد پیوندی صناعی معایب اتوگرافت از جمله نیاز به انجام جراحی ثانویه، تخریب ناحیه دهنده پیوند، ریسک درد و خونریزی(هموراژ) در ناحیه دهنده و... را ندارند؛ و از طرف دیگر معایب آلوگرافت ها از جمله واکنش های ایمونولوژیکی و احتمال انتقال بیماری و نیز کاهش خواص مطلوب استخوان به علت فرآیند آماده سازی و استریلیزاسیون و عدم امکان ایجاد تغییرات در خواص را ندارند. زیست مواد صناعی از مواد اولیه ارزان، در دسترس، فراوانی بالا و حجم انبوه و نیز قابلیت تغییر خواص به سمت مطلوب قابل تولیدند. هیدروکسی آپاتیت مدتهاست در پیوندهای استخوانی استفاده می شود و خواص مکانیکی ضعیف آن به علت نبود کلاژن در ساختار آن است که موجب کاهش کاربرد آن شده است. کاربرد نانولوله کربنی چنددیواره برای رفع نقاط ضعف هیدروکسی آپاتیت از طریق ایفای نقش کلاژن می تواند دامنه کاربرد این ماده زیست سازگار را افزایش دهد. مواد و روش ها: کلسیم فسفات دوفازی و نانوکامپوزیت نانولوله کربنی چند دیواره/نانو هیدروکسی آپاتیت که به روش سل-ژل تهیه شد در نقائص استخوان (n=2) در دو گوسفند ماده بالغ قرارداده شد که پس از ? و? هفته قربانی شدند. یافته ها : استخوان سازی در گروه mwcnt/nha در هفته چهارم 9.98±10.17% و در هفته ششم 9.85±28.64% اندازه گیری شد(p=0.010). این میزان در گروه empty در هفته چهارم 6.88±12.55% و در هفته ششم 2.72±34.36 % گزارش شد. (p=0.002) افزایش میزان استخوان سازی در p=0.000 bcp بدست آمد. نتیجه گیری: نتایج هیستولوژی و هیستومورفومتری این مطالعه مبین زیست- سازگاری mwcnt/nha است.