این پژوهش به منظور بررسی اثر ظرفیت واحدها بر کارآیی اقتصادی پرورش جوجه های گوشتی در شرق استان گلستان در سال 1393 انجام شد. تعداد 40 واحد مرغداری بر حسب ظرفیت به 4 دسته (تا 30000 قطعه، 30001 تا 50000 قطعه، 50001 تا 100000 قطعه و بیش از 100000 قطعه) تقسیم شدند. با تهیه پرسشنامه اطلاعات مورد نظر بدست آمد و مورد بررسی قرار گرفت. میانگین ضریب تبدیل خوراک، شاخص تولید و بازدهی اقتصادی توسط روش های استاندارد محاسبه گردید. نتایج نشان داد که هزینه خوراک بیشترین هزینه (75 درصد) مربوط به پرورش بود. بعد از هزینه مربوط به خوراک، بترتیب هزینه های خرید جوجه، هزینه مربوط به دارو و واکسیناسیون و نیروی کار بیشترین سهم را به خود اختصاص دادند (0.05 p<). با افزایش ظرفیت سالن های پرورش ضریب تبدیل خوراک نیز روند بهبود داشت(0.05 p<). طبق نتایج بدست آمده با افزایش ظرفیت سالن میزان شاخص تولید نیز افزایش می یابد و سالن هایی با ظرفیت کمتر از 30 هزار قطعه دارای کمترین شاخص تولید بودند (0.05 p<). بیشترین درآمد حاصله از پرورش جوجه گوشتی از فروش مرغ زنده بود. نتایج نشان داد که میانگین سود حاصله در پرورش جوجه گوشتی در تیمار 3 با ظرفیت 50 تا 100 هزار قطعه از نظر آماری اختلاف معنی داری با دیگر تیمارها دارد(0.05 p<).مرغداری هایی با ظرفیت 50 تا 100 هزار دارای بیشترین بهره وری بودند. با افزایش ظرفیت در هر واحد بدلیل کاهش هزینه های پرورش، سود حاصله روند افزایشی را نشان داد. سالن هایی با 50 تا 100 هزار قطعه دارای کمترین هزینه پرورش و در نتیجه بهترین بازدهی اقتصادی بودند (0.05 p<) .در نتیجه این ظرفیت در شرق گلستان برای پرورش جوجه گوشتی پیشنهاد می شود.