بخشی از مباحث نظری مربوط موسیقی ایرانی، بررسی گونه های رایج در موسیقی سنتی/ دستگاهی است که اغلب تحت عنوان فرم از آن نام برده می شود؛ بااین همه در انتوموزیکولوژی به این موارد (ازجمله پیش درآمد) ژانر خطاب می شود و معمولاً در ایران ژانر را گونه ترجمه می کنند. پیش درآمد گونه ای است که در اواخر قرن 13 هجری شمسی شکل گرفت و پس ازآن تعدادی از آهنگسازان سرشناس موسیقی سنتی و غیر سنتی به ساخت آن اهتمام ورزیدند. در این تحقیق تلاش می شود موضوع از دو جهت تحولات اجتماعی و ساختاری موردبررسی قرار گیرد. این تحولات بر شکل گیری و ساختار گونه های موسیقی سنتی تأثیر داشته است. رواج کنسرت ها و اجراهای زنده، شکل گیری گروه نوازی ها، تحولات صنعت ضبط و صدابرداری (زیرا پیش درآمد گونه ایست که به شکل گروه نوازی اجرا می شود)، آشنایی بیشتر موسیقیدانان ایران با موسیقی کلاسیک اروپا و ... بررسی خواهد شد.