در این پایان نامه به بررسی عوامل موثر در روابط ایران و عثمانی در دوره نادرشاه افشار پرداخته ایم. نادر شاه افشار با فهم تأثیر عوامل مذهبی، در بروز جنگ های طولانی بین دو دولت ایران و عثمانی، در پی ایجاد اتحاد بین مذاهب اسلامی برآمد، او سعی کرد، مذهب جعفری را به عنوان رکن پنجم مذاهب اسلامی به دولت عثمانی که در مقام نماینده جهان اهل سنت بود، بقبولاند؛ اما تلاش هایش در این زمینه، نتیجه ای در پی نداشت، زیرا دولت عثمانی به بهانه بدعت در دین از قبول شروط مذهبی نادر خودداری کرد. جدای از عامل مذهب، می بایست به مطامع ارضی و سرزمینی طرفین نیز اشاره کرد. دولت عثمانی خواهان دست یافتن به سرزمین های غربی ایران، قفقاز و داغستان بود که از لحاظ حاصلخیزی، نقش بازرگانی و وجود شهرهای استراتژیکی که راه های تجاری از آنها عبور می کرد، اهمیت بالایی داشت. در این میان نادرشاه نیز در حملات خود به خاک عثمانی، خواهان دست یافتن به عراق عرب و شرق آناطولی(شهرهایی همچون قارص، موصل، بغداد و کرکوک)بود تا از منافع تجاری و بازرگانی آنها بهره مند گردد.