سابقه و هدف: هدف تحقیق تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سرعت هدایت عصب، تعادل و قدرت عضلات پایین تنه در بیماران دیابتی دارای نوروپاتی محیطی بود. مواد و روش ها: این مطالعه به روش نیمه تجربی بود. 20 بیمار نوروپاتی دیابتی با دامنه سنی40تا60سال که فعالیت بدنی منظم نداشتند، به طور تصادفی به دو گروه تجربی(10نفر) و شاهد(10نفر)تقسیم شدند. شاخص های تعادلی آزمودنی ها در دو گروه در حالت های ایستاده روی دو اندام، سرعت هدایت عصب، قدرت عضلات چهارسر و دوقلو با داینامومتر و میزان زاویه پلانتار فلکشن با گونیامتر دیاگومی قبل و بعد از دوره تمرینی انجام شد. برنامه ورزشی مقاومتی به صورت سه جلسه در هفته، هر جلسه یک ساعت و به مدت دو ماه انجام شد. هر جلسه تمرین شامل ده دقیقه گرم کردن، 40 دقیقه تمرین مقاومتی با شدت 50 – 30? 1rm و جلسات اول 10 تکرار و سپس افزایش تا 15 تکرار، سه ست و استراحت بین ست ها پنج دقیقه و در پایان ده دقیقه سرد کردن بود. شاخص های ترکیب بدن و پیکرسنجی نیز به موازات تست ها سنجیده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه16 توسط آزمون های آماری کولموگروف اسمیرنف اکتشافی، آزمون لون، t مستقل و وابسته تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : نتایج نشان داد که اختلاف معنی دار در گروه تجربی در سرعت هدایت عصب در عصب حسی سورال و عصب حرکتی تیبیال و تعادل ایستا و پویا وجود دارد .در حالی که در گروه کنترل تفاوت معنی دار دیده نشد. همچنین در قدرت عضلات چهارسر افزایش معنی دار بود و قدرت عضلات دوقلو نتایج معنی دار نشان نداد. زاویه پلانتار فلکشن مج پا بهبود یافت. نتیجه گیری: تأثیرهشت هفته تمرینات قدرتی بر سرعت هدایت عصب در عصب حسی سورال و عصب حرکتی تیبیال، تعادل و قدرت عضلانی اندام تحتانی و زاویه پلانتارفلکشن مچ پا در زنان دیابتی دارای نوروپاتی محیطی تاثیر معنی دار داشت. با انجام فعالیت منظم مقاومتی با تاکید بر فعالیت بیشتر اندام تحتانی باعث افزایش جریان خون در پاها و افزایش قدرت عضلات پا و تحریک عصبی و گیرنده های عمقی و بهبود تعادل بیمار می شود و فرد بیمار برای انجام فعالیت های روزانه با تعادل بهتر و اعتماد به نفس بیشتری می تواند به کارهای روزانه خود بپردازد.