. این نهشته ها به صورت لایه ها و عدسی های چینه سان، در طول مرز بین کربنا ت های تریاس (سازند الیکا) و شیلی و ماسه سنگی ژوراسیک (سازند شمشک) گسترش یافته اند. مطالعات سنگ نگاری دلالت بر حضور بافت های اوئیدی، پیزوئیدی، نودولار، کلومورفیک جریانی، کلوفرمی، پورفیری دروغین، اسفنجی و پان ایدیومورفیک گرانولار درکانسنگ های این نهشته ها دارند. یافته های کانی شناسی نشان می دهند که کانسنگ ها حاوی کانی های اصلی مثل دیاسپور، گوتیت، آناتاز، کائولینیت، هماتیت، مگنتیت و بوهمیت و کانی های فرعی روتیل، کوارتز، کلسیت، سیدریت، کانکرینیت، شاموزیت، زیرکن، تیتانومگنتیت، پیریت، هالوزیت و دیکیت هستند. بر اساس مجموعه کانیایی و مشخصات بافتی، نهشته های لاتریتی- بوکسیتی البرز مرکزی در یک محیط بینابینی تشکیل شده اند. افق های لاتریتی شاه بلاغی، زان و درازکوه در محیط وادوز و در نهشته های کمبلو و گانو در محیط فریاتیک توسعه یافته اند. الگوی توزیع اکسیدهای اصلی و فرعی (sio2، al2o3، k2o و tio2)، شاخص های ژئوشیمیایی نظیر eu/eu* همراه با نسبت های sm/nd، ti/zr، nb/y، و al/ti پیشنهاد می کنند که نهشته های لاتریتی مورد مطالعه محصول دگرسانی و هوازدگی سنگ هایی با ترکیب بازالت می باشند. فرایندهای لاتریتی شدن با مسیرهای تکاملی کائولینیتی شدن، آب زدایی، تخریب کائولینیت و آهن زدایی دنبال شده است.