مایعات یونی به دلیل خواص منحصربه فردی چون اشتعال پذیری کم، مقاومت گرمایی خوب، سمیت کم، فشار بخار جزئی و جداسازی راحت موردتوجه قرارگرفته اند. در قسمت اول پروژه چهار نوع مایع یونی اسیدی بر پایه مورفولین و n- متیل پیرولیدون سنتز و به وسیله ft-ir و h-nmr1 شناسایی شد. از این مایعات یونی به عنوان حلال و کاتالیست در واکنش استری شدن آکریلیک اسید با اتانول استفاده شد و واکنش به وسیله کروماتوگرافی گازی دنبال شد. نتایج حاکی از برتری [nmp-h]+hso4- نسبت به دیگر مایعات یونی بود. در قسمت دوم پروژه، به روش پلیمر کردن رادیکالی، ابتدا کو پلیمری بر پایه پلی (اتیلن گلیکول) آکریلات و اتیل آکریلات سنتز شد و سپس از این کو پلیمر جهت تهیه نانوکامپوزیت های پلی(آکریلات)/گرافن اکسید با درصدهای متفاوت (1، 3 و 5 درصد) از گرافن اکسید استفاده شد. نانوکامپوزیت های ساخته شده به وسیله ft-ir، xrd، fe-sem و tem شناسایی شد. طیف مربوط به xrd نانوکامپوزیت ها حاکی از جابه جایی ?2 مربوط به گرافن اکسید به ?2 کمتر بود که نشان دهنده افزایش فاصله ی بین صفحات گرافن اکسید و نفوذ پلیمر به بین صفحات آن بود. خواص مکانیکی و حرارتی نانوکامپوزیت ها به ترتیب به وسیله تست تنش-کرنش و tga اندازه گیری شد. بر اساس نمودار تنش-کرنش به نظر می رسد درصدهای پایین گرافن اکسید سبب ایجاد اتصالات عرضی با دانسیته کم و درصدهای بالای گرافن اکسید سبب ایجاد اتصالات عرضی بیشتر در ساختار نانوکامپوزیت می شود. بر طبق نتایج حاصل از گرما سنجی حرارتی، نانوکامپوزیت 1 درصد بازده زغالی بالاتری نسبت به پلیمر نشان داد. در مقابل بازده زغالی در نانوکامپوزیت 3 و 5 درصد نشان دهنده تخریب بیشتر آن هاست.