صندوق های سرمایه گذاری مشترک، نهاد مالی تخصصی هستند که با وجوه اخذ شده از سرمایه گذاران، در سبد متنوعی از اوراق بهادار سرمایه گذاری نموده و در مقابل، واحدهای سرمایه گذاری خود را به آنان واگذار می نمایند. هر چه میزان وجه نقد نگهداری شده در صندوق بیشتر باشد، هزینه فرصت از دست رفته بیشتری ایجاد شده و بدین وسیله بر عملکرد صندوق اثر خواهد گذاشت. هدف این تحقیق بررسی رابطه بین نگهداشت وجه نقد و عملکرد صندوق های سرمایه گذاری مشترک است. 23 صندوق سرمایه گذاری مشترک طی سال های 1388 الی 1392 مورد بررسی قرار گرفته اند. تجزیه تحلیل فرضیه ها با استفاده از مدل های های رگرسیون چندگانه با استفاده از روش رگرسیون مقطعی صورت پذیرفته است. آزمون فرضیه اول تحقیق نشان از این دارد که بین سطح نگهداشت وجه نقد و عملکرد صندوق های سرمایه گذاری مشترک رابطه معنی دار وجود دارد و این رابطه به صورت معکوس می باشد یعنی هر چه میزان وجه نقد نگهداری شده در صندوق بیشتر باشد، صندوق عملکرد پایین تری خواهد داشت و علت آن می تواند به خاطر از دست دادن فرصت های سرمایه گذاری سودآور باشد. بررسی فرضیه دوم تحقیق نشان دهنده عدم وجود رابطه معنی دار بین وجه نقد مازاد و عملکرد صندوق های سرمایه گذاری می باشد. دلیل آن را نیز می توان این گونه بیان نمود که صندوق ها معمولا وجه نقد مازاد بالایی نگهداری نمی نمایند.