خواندن یکی ازاساسی ترین مهارت های مورد نیاز درعصرحاضراست. بدیهی است که بروز اختلال درآن می تواند مشکلات زیادی را برای فرد مبتلا ایجاد کند. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی روش آموزشی دیویس بر عملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی، طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه ای شامل 30 دانش آموز نارساخوان پایه سوم ابتدائی شهر رشت به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به شیوه ی تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده، چک لیست شناسایی کودکان نارساخوان، فرم تاریخچه موردی، مقیاس هوش و کسلر کودکان ویرایش چهارم و آزمون خواندن و نارساخوانی بود. روش دیویس (مشاوره موقعیت یابی و تسلط بر نماد) در 16 جلسه 30 دقیقه ای به صورت انفرادی بر روی گروه آزمایش انجام گرفت. پس از پایان مداخله، بر روی هر دو گروه آزمون خواندن و نارساخوانی اجرا شد. داده ها با نرم افزار spss-20 و با روش آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که روش آموزشی دیویس بر عملکرد حیطه های مختلف خواندن دانش آموزان نارساخوان تاثیر مثبت دارد. استفاده از روش های آموزشی- ترمیمی اثرات مطلوبی بر عملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان می گذارد. از این رو، معلمین می توانند برای بهبود بخشیدن به مهارت های خواندن دانش آموزان خود به استفاده از روش دیویس اعتماد کنند.