فرزند خواندگی در طول تاریخ سابقه طولانی دارد و در نظام های حقوقی کنونی دارای شرایط و آثار متفاوتی است. در نظام حقوقی اسلام فرزندخواندگی به عنوان نهادی که تمامی آثار قرابت نسبی را داشته باشد، رد شده است. اما سرپرستی از کودکان بی سرپرست و یتیم مورد تاکید است و آیات و روایات بسیاری وجود دارد که توجه به این کودکان و نحوه رفتار با آنان را سفارش نموده است. با بررسی آثار و احکام بین فرزند واقعی و والدین، در مورد فرزندخوانده نیز برخی آثار بین فرزندخوانده و پدر یا مادر خوانده نیز ثابت و برخی دیگر وجود ندارد. در حقوق ایران نیز نهاد فرزندخواندگی از سوی مراجع ذیصلاح به نحوی که در قوانین بین المللی تصریح شده به رسمیت شناخته نشده است. اما قانون حمایت از کودکان بی سرپرست شرایط حمایت از کودکان مذکور را در ایران بیان می دارد.