در بررسی تطبیقی مبانی قانون گذاری در جمهوری اسلامی ایران و جمهوری ترکیه به عنوان دو کشور همسایه ، آنچه مسلم است هر دو کشور به دلایل مختلفی همچون مسلمان بودن اکثریت مردم ، در قانون گذاری های خود تحت تاثیر موازین اسلامی می باشند اما میزان تاثیر پذیری هریک از دو کشور از احکام وموازین اسلامی به خاطر تفاوت ونقش نظام سیاسی حاکم بر این کشورها تا حدود زیادی متفاوت می باشد . بر این اساس قانونگذاری در ایران بر دوپایه جمهوریت و اسلامیت بنا نهاده شده و نظام سیاسی آن در چارچوب شریعت اسلامی است . در ترکیه مبنای قانونگذاری بر پایه جمهوری لائیک و رژیم پارلمانی چند حزبی بنا نهاده شده ونظام سیاسی آن سکولاریسم و صرفا بر اساس رای اکثریت می باشد . اهداف تحقیق شامل بررسی دو الگوی قانونگذاری در مجالس کشورهای ایران و ترکیه به همراه بررسی وجوه اشتراک و افتراق در سیستم قانون گذاری ایران و ترکیه می باشد. روش اجرای تحقیق مبتنی بر روش توصیفی تحلیلی می باشد . نتایج پنجگانه تحقیق عبارت است از اشتراک در اسلام گرایی هر دو کشور، نقش موثر موازین اسلامی در بحث قانون گذاری هر دو کشور، یکسان نبودن منابع حقوقی ایران و ترکیه ، یکسان نبودن نظام سیاسی دو کشور و اختلاف در مباحث قومیت ، حقوق شهروندی ، آموزش زبان مادری می باشد واژگان کلیدی : قانون گذاری ، مردم سالاری دینی ، دموکراسی ، لیبرال دموکراسی ، اسلام