نورعلیشاه لقب طریقتی میرزا محمد علی اصفهانی است، در شیراز با معصوم علیشاه ملاقات کرد و این دیدار منجر به ارادت و بیعت با وی گردید. جاذبه ی معنوی و جمال ظاهری نورعلیشاه از همان آغاز مورد توجه خاص و عام و مایه وحشت و سوءظن فقها و حکام گردید. علاقه ی او به نشر دعوت و احیاء طریقه ی نعمت اللهی در ایران، شور و هیجانی به پا نمود و مریدانی را پیرامون وی فراهم آورد اما سرانجام با غلبه ی نهایی فقها از جوش و خروش افتاد و هرچند بساط ارشاد صوفیانه را در مقیاس محدودی تجدید عهد نمود اما با قتل معصوم علیشاه به فرمان آقا محمد علی بهبهانی، مجتهد بزرگ کرمانشاه و زجر وقدح و به قولی قتل خود وی، جای پایی برای استقرار و استمرار بدست نیاورد. علاوه بر این، بروز اختلافات و انشعابات داخلی در بین خلفای وی نیز عامل عمده ی دیگری در جلوگیری از بسط نهضت وی و تحقق این تجدید عهد گشت.پژوهش حاضر پس از مروری بر سوانح احوال نورعلیشاه ونقش وی در احیاء طریقت نعمت اللهیه،همچنین تبیین شرایط خاص دینی وسیاسی-اجتماعی روزگارانی که نهضت تجدید عهد با تصوفِ مشایخِ سلف با آن دست وپنجه نرم می کرده است، به ویژه کوشیده است تا از رهگذر بازخوانی مهم ترین آثار او، به طرح دیدگاه ها و آموزه های عرفانی او بپردازد.