هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط بین توانمندسازی روانشناختی با رضایت شغلی و کیفیت خدمات داخلی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان های خراسان شمالی و رضوی بود. این تحقیق به روش توصیفی- همبستگی انجام شد و جامعه آماری آن را کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان های خراسان شمالی و رضوی (462 n=) تشکیل دادند. برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی، پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی (اسپریتزر، 1995)، رضایت شغلی ارزیابی سازمانی میشیگان (کامان، فیچمن، جنکینس و کلش، 1979) و کیفیت خدمات داخلی (دی ژی، 2005) استفاده گردید. برای تعیین روایی صوری و محتوایی این پرسشنامه ها از نظرات 10 تن از صاحب نظران و اساتید مدیریت ورزشی کمک گرفته شد و برای تعیین روایی سازه پرسشنامه های مورد استفاده از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. سپس پایایی آنها با استفاده از آلفای کرونباخ بر روی یک گروه 30 نفری از کارکنان به ترتیب 84/0، 71/0، 91/0 به دست آمد. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین توانندسازی روانشناختی و رضایت شغلی و همچنین بین توانمندسازی روانشناختی و کیفیت خدمات داخلی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. بیشترین همبستگی بین توانمندسازی روانشناختی و کیفیت خدمات داخلی (57/0 r=) وجود دارد. نتایج آزمون مدلسازی معادلات ساختاری نیز نشان می دهد که توانمندسازی روانشناختی به طور مستقیم بر رضایت شغلی (37/0) و همچنین به طور مستقیم (48/0) و هم به طور غیر مستقیم (07/0) برکیفیت خدمات داخلی تأثیر دارد. رضایت شغلی نیز بر کیفیت خدمات داخلی (21/0) تأثیر مستقیم و معنی داری دارد. در قسمت اثر کل مشخص شد بیشترین تاثیر بر کیفیت خدمات داخلی مربوط به توانمندسازی روانشناختی می باشد. ضریب تعیین متغیرهای درون زا نشان داد که 35% از واریانس کیفیت خدمات داخلی توسط متغیرهای توانمندسازی روانشناختی و رضایت شغلی و 13% از کل تغییرات رضایت شغلی توسط توانمندسازی روانشناختی در بین کارکنان تبیین شده است. در نهایت، کلیه شاخص های برازش مدل، نشان دهنده برازش نسبتا مطلوب مدل بودند.