مقررات زدایی از صنعت برق و ابداع فن آوری های جدید برای تولید انرژی الکتریکی، موجب پیدایش نوآوری در برنامه ریزی توسعه تولید در شبکه های توزیع شده است . منابع تولید پراکنده(dg) یکی از جالب ترین فن آوری های مورد استفاده در این زمینه می باشد که مزایای متفاوتی برای نهادهای گوناگونی که در سیستم قدرت دارای مشارکت فعال هستند، به همراه دارد. در این پایان نامه مدل جدیدی با در نظر گرفتن منابع تولید پراکنده در برنامه ریزی توسعه شبکه توزیع به همراه عدم قطعیت در بار پیش-بینی شده ارائه گردیده تا با مقایسه عددی میان هزینه های متناظر با طرح های مختلف، مناسب ترین طرح ممکن انتخاب شده و به تبع آن سود بیشتری از فعالیت های شرکت توزیع حاصل گردد. در این راستا ابتدا مسأله برنامه ریزی توسعه تولید پراکنده در یک افق زمانی معین، در قالب یک مدل دینامیکی، با هدف کمینه سازی هزینه های سرمایه گذاری ارتقای شبکه، هزینه های بهره برداری و نگهداری و هزینه تلفات، به همراه جایابی بهینه dgها، مدل سازی می شود. به منظور حل مسئله بهینه سازی از الگوریتم ژنتیک برای یافتن بهترین پیکربندی توسعه تولید برای این مدل استفاده شده است. همچنین در این مدل، عدم قطعیت در نظر گرفته شده در بار پیش بینی شده با استفاده از درخت مارکوف مدل سازی می شود. بعد از این مدل سازی و مشاهده تأثیر مثبت dgها، این مدل به صورت مجموعه ای از سناریوهای مختلف مورد مطالعه و آزمون قرار می گیرد. در مدل ارائه شده، تحت سناریوهای مختلف تأثیر قیمت خرید برق از بازار و همچنین تأثیر ضریب نفوذ تولید پراکنده بر مسأله برنامه ریزی نیز درنظر گرفته شده اند. علاوه بر این با استفاده از مدل منحنی تداومی بار (ldc) برای بار شبکه، برنامه ریزی توسعه تولید با دقت بیشتری صورت می گیرد. مدل ldc از چندین پله که نشان دهنده مدت زمانی هر مقدار از بار در طول شبانه روز می باشند، تشکیل شده است. هر یک از این پله ها دارای نرخ رشد و قیمت خرید انرژی برق از بازار مخصوص به خود می باشند. بنابراین چارچوبی که در این تحقیق تدوین شده است می تواند برای مطالعه تأثیر قیمت خرید برق از بازار و همچنین تأثیر ضریب نفوذ dgها بر سرمایه گذاری شرکت توزیع به منظور برنامه ریزی توسعه تولید پراکنده مورد استفاده قرار گیرد.