شکارگری درون و بین گونه ای برای ارزیابی ارزش غذایی در ماده های کنه های شکارگر عمومیa. andersoni و n. californicus هنگام تغذیه از تخم، تخم-لارو و پوره سن اول همگونه و غیر همگونه پس از 24 ساعت گرسنگی مورد بررسی قرار گرفت و به مدت ده روز شکارگری و تخمریزی روزانه شان ثبت شد. در آزمایش دوم هم شکارگری درون و بین گونه ای پوره های سن اول این دو گونه در زمان تغذیه از لارو همگونه و غیر همگونه تا زمان مرگ یا بلوغ مورد آزمایش قرار گرفت. و نتایج هر دو آزمایش با 20 تکرار در هر تیمار شکارگر- طعمه یادداشت شد. شرایط آزمایش 2±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5±70 درصد و دوره نوری 8 :16 ساعت بود. در آزمایش اول ماده های a. andersoni از تخم-لارو غیر همگونه بطور معنی داری بیشتر از سایر تیمار ها تغذیه داشتند و ماده های n. californicus از تخم-لارو و پوره سن اول همگونه و غیر همگونه تغذیه یکسانی داشتند. ماده های گونه a. andersoni با تغذیه از تخم-لارو همگونه و غیر همگونه و ماده های گونه n. californicus هنگام تغذیه از تخم-لارو غیر همگونه بیشترین نرخ تخمریزی را در طی 10 روز داشتند. ماده های بالغ دو گونه فیتوزئید با تغذیه از هر سه طعمه همگونه و غیر همگونه در طی 10 روز توانستند زنده مانی خود را حفظ کنند. پوره های سن اول هر دو گونه با شکارگری درون و بین گونه ای توانستند به بلوغ برسند. نرخ رشد پوره های سن اول کنه شکارگرn. californicus هنگام تغذیه از لارو همگونه و غیر همگونه تحت تاثیر قرار گرفت که نرخ رشد و تبدیل شدن به کنه بالغ در زمان تغذیه از لارو همگونه سریعتر بود. اما نرخ رشد پوره های کنه a. andersoni هنگام تغذیه از لارو همگونه و غیر همگونه تفاوت معنی داری نداشت. نرخ شکارگری در پوره-های سن اول n. californicus در زمان تغذیه از لارو همگونه و غیر همگونه دارای اختلاف معنی داری بود که از لارو غیر همگونه بیشتر تغذیه داشتند. اما در مورد کنه a. andersoniنوع طعمه در شکارگری این گونه تاثیر نداشت. ماده های بالغ هر دو گونه از تخم همگونه و غیر همگونه کمتر از سایر تیمار ها تغذیه کردند همچنین زنده مانی پوره های دو گونه هنگام تغذیه از لارو همگونه نسبت به لارو غیر همگونه بیشتر بود.