یکی از اصولی ترین مسائلی که در زمینه مهندسی زلزله بازتاب پیدا می کند، یافتن راه های کاهش نیروی زلزله اعمال شده به سیستم مقاوم سازه ای، در برابر نیروهای جانبی زلزله می باشد در این بین، پارامترهای مهمی از جمله هزینه، سرعت انجام کار، سادگی اجرا و قابلیت تعویض سیستم بعد از خرابی، نقش بسزایی در انتخاب راهکارهای فوق دارد. استفاده از انواع میراگرهای فعال و غیر فعال ، درصنعت ساختمان یکی از بهترین این راهکارها می باشد. در این میان انتخاب میراگرهای غیر فعال به خاطر کم هزینه بودن و تکنولوژی مناسب تر نسبت به میراگرهای فعال و امکان استفاده آنها در داخل کشور، ارجحیت دارد. از میان روش های مختلف کنترل غیر فعال نیز، به کارگیری میراگرهای اصطکاکی، مانند میراگر اصطکاکی پال و میراگرهای تسلیمی، نظیر مهاربند کمانش ناپذیر، به علت داشتن مکانیزم ساده و عدم نیاز به مصالح و تکنولوژی خاص می تواند به عنوان یکی از بهترین راهکارهای ارتقاء رفتار لرزه ای سازه ها محسوب گردند. با استفاده از میراگرهای اصطکاکی پال و مهاربند کمانش ناپذیر، ضمن افزایش سختی، قابلیت اتلاف انرژی هیسترزیس سازه نیز بیشتر خواهد شد. این میراگرها با رفتار ارتجاعی خود در نقاط مختلف یک سازه، سبب اتلاف انرژی ورودی ناشی از تحریک زمین لرزه شده و عملکرد لرزه ای سازه را بهبود می بخشد. در این پایان نامه به صورت یک در میان، مهاربند مقاوم در برابر کمانش به صورت سری با میراگر اصطکاکی پال در ارتفاع طبقات، برای ساختمان های فولادی 20، 25 و30 طبقه بکار گرفته شده است و پارامترهای عملکرد لرزه ای از جمله؛ تغییر مکان حداکثر، تغییر مکان نسبی، برش پایه حداکثر و تعداد و نوع مفاصل تشکیل شده با تحلیل دینامیکی غیرخطی، تحت هفت زوج شتاب نگاشت مورد مطالعه قرار گرفته و با سایر سیستم های سازه ای نظیر قاب خمشی فولادی ویژه بعلاوه مهاربندی هم محور فولادی و قاب خمشی ویژه با مهاربند کمانش ناپذیر مقایسه و مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج حاصله بیانگر عملکرد مناسب سیستم با مهاربند کمانش ناپذیر و سیستم ترکیبی نسبت به سایر سیستم های مورد بررسی بوده، به طوری که سیستم ترکیبی باعث بهبود مفاصل پلاستیک، کاهش تغییر مکان و برش پایه حداکثر و هم چنین موجب یکنواختی دریفت در طبقات نسبت به سایر سیستم های مورد بررسی شده است.