یکی از اهداف این پروژه، تهیه پلی آمیدها و پلی ایمیدهایی با کارایی بالاست. همانطور که می دانیم پلی آمیدها و پلی ایمیدهای آروماتیک به عنوان مواد پلیمری با کارایی بالا به دلیل دارا بودن خواص مفیدی چون پایداری گرمایی، خصوصیات الکتریکی، ضریب دی الکتریک و مقاومت شیمیایی بالا و هم چنین خصوصیات فیزیکی خوب ، توجه زیادی را به خود جلب کرده اند. اما این ترکیبات به علت بالا بودن دمای ذوب و دمای نرم شدن و هم چنین انحلال پذیری پایین در اکثر حلال های آلی، فرآیندپذیری ضعیفی را از خود نشان می دهند. پلیمرهایی که ما در این پروژه سنتز خواهیم نمود دارای ساختار کربازول آلکیله شده در زنجیر اصلی خود خواهند بود که در طرفین آن گروه های کینوکسالین یا ایمیدازول قرار گرفته اند. ساختار مونومر پیشنهادی به گونه ای است که این امکان را به ما خواهد داد که اثر حلقه های هتروسیکل کینوکسالین و ایمیدازول برروی خواص فیزیکی- شیمیایی پلیمرها را مورد مطالعه قرار دهیم. انتظار می-رود که وجود این گروه ها در ساختار پلیمر باعث شود پلیمرهای تهیه شده از خود خواص الکتروشیمیایی و نوری خوبی برخوردار باشند. بدلیل وجود گروه های آویزان حجیم و زنجیر بلند آلیفاتیک انتظار می رود که حلالیت پلیمرها نیز نسبت به ساختارهای مشابه افزایش یابد. از طرفی چون مونومرهای استفاده شده دارای گروه های فنیلی زیاد می باشند مقاومت گرمایی پلیمر حاصل زیاد خواهد بود. همچنین از نانوذرات سیلیس اصلاح شده با اپوکسی سیلان برای تهیه نانوکامپوزیت های پلیمری استفاده شد و اثر آنها بر پایداری حرارتی و مکانیکی، حلالیت، خواص فلوئورسانس و جذب یون نانوکامپوزیت های سنتز شده بررسی گردید. استفاده از سامانه های دارورسانی کنترل شده یکی از جذاب ترین روش های برای درمان و غلبه بر بیماری است. با استفاده از این سامانه، دارو به محل عملکرد خود در زمان معین و به مقدار مشخص رسانده می شود. دارو و پلیمر دو جز اصلی در این سامانه هستند و از پلیمرها بعنوان حامل دارو استفاده می شود. برای رسیدن به رهایش مطلوب لازم است که مایسل حاصله پایداری مناسبی داشته و نسبت به یک محرک خارجی مانند دما، ph، نور و میدان مغناطیسی پاسخی مناسب دهد. بدین منظور یکی دیگر از اهداف این پروژه استفاده همزمان از واکنش های پلیمریزاسیون رادیکالی زنده کنترل شده و کلیک جهت تهیه پلیمرهای ستاره ای حساس به ph است. پلیمرهای ستاره ای تهیه شده دارای بازوهایی شامل پلی کاپرولاکتون، پلی اتیلن گلیکول و پلی آکریلیک اسید با وزن های مولکولی متفاوت خواهند بود که به علت وجود بازوهای آبدوست و آبگریز و همچنین بخش حساس به ph می توانند در حلال آبی مایسل تشکیل داده و به عنوان حامل دارو مورد استفاده قرار گیرند. انتظار می رود مایسل تولیدی بتواند در محیط اسیدی پایداری خود را حفظ کرده و تنها در شرایط خنثی تا بازی داروی بدام افتاده در هسته مایسل را رها نماید. همچنین اثر جرم مولکولی بازوهای پلیمر بر روی خواص فیزیکی نانو ذرات تهیه شده مانند اندازه نانو ذرات،پتانسیل زتا و نحوه آزادسازی دارو مورد بررسی قرار می گیرد. اثر ph بر روی اندازه نانو ذرات یکی از مهمترین اهداف ما خواهد بود. همچنین به بررسی فرآیند تخریب ترپلیمرهای سنتز شده خواهیم پرداخت و سمیت آن را مورد مطالعه قرار خواهیم داد تا بتوان با شناختی کامل تر از آن بعنوان حامل دارویی مطلوب استفاده نمود.