مقدمه: این پژوهش به بررسی اثربخشی آموزش گروهی تئوری بوئن بر بهبود استقلال خواهی و احساس همبستگی نوجوانان دختر 15- 17 ساله شهرستان بجنورد پرداخته است. روش: این پژوهش به لحاظ روش آزمایشی، با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون و با گروه کنترل می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دبیرستانی دختر شهرستان بجنورد بود، که در سال تحصیلی 94-93 مشغول تحصیل بودند. ابزار پژوهش برای استقلال خواهی، مقیاس استقلال عاطفی استینبرگ و سیلوربرگ و برای همبستگی، مقیاس همبستگی خانوادگی اولسون بود. برای انتخاب نمونه، ابتدا مقیاس های پژوهش بر روی 100 نفر از دانش آموزان دختر که به صورت تصادفی خوشه ای از دو دبیرستان انتخاب شده بودند، انجام شد و در مرحله ی بعد از بین 60 نفری که واجد شرایط بودند، 20 نفر حاضر به همکاری شدند که به روش تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و کنترل (هر کدام 10 نفر) قرار گرفتند. یافته ها: نتایج بدست آمده از تحلیل های آماری داده ها نشان داد که، آموزش گروهی تئوری بوئن اثربخشی معناداری بر بهبود همبستگی و کاهش استقلال خواهی افراطی نوجوانان و مولفه های مربوط به آن داشته است. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش سودمندی آموزش نظریه بوئن را در بهبود همبستگی و استقلال خواهی نوجوانان تأیید می کند، لذا با توجه به تحولات فرهنگی و اجتماعی پیشنهاد می شود، در مراکز آموزشی و مشاوره ای این مهارت ها به والدین و نوجوانان آموزش داده شوند. کلید واژه ها: نظریه بوئن، نوجوانان، استقلال خواهی و احساس همبستگی