تغییر کیفیت غذایی گیاه در نتیجه کوددهی نیتروژن با تأثیر بر شاخص های شیمیایی گیاه می تواند بر توانایی های زیستی و انبوهی جمعیت حشرات گیاه خوار موثر باشد. در این مطالعه اثر سطوح مختلف کوددهی نیتروژن (0، 19/0، 29/0 و 34/0 گرم نیترات آمونیوم بر گلدان) معادل 0، 50، 80 و 100 درصد از سطوح توصیه شده کود نیترات آمونیوم در گیاه توت فرنگی fragaria ananassa duch بر شاخص های شیمیایی، رشدی گیاه و پیامد آن بر توانایی های زیستی کنه تارتن دولکه ای koch tetranychus urticae در شرایط گلخانه ای بررسی گردید. نتایج نشان داد کیفیت تغذیه ای گیاه توت فرنگی (نیتروژن و پروتئین) با افزایش مقدار کوددهی نیتروژن به طوری معنی دار افزایش یافت. در رابطه با میزان فنول گیاه، اثر سطوح کوددهی نیتروژن به طوری منفی معنی دار شد. افزایش محتویات نیتروژن برگی باعث کاهش نسبت کربن به نیتروژن در گیاهان با بالاترین سطح کوددهی نیتروژن گردید اگرچه این اثر در میان تیمارهای کوددهی معنی دار نبود.آماره های جدول زیست باروری کنه تارتن دولکه ای (نظیر نرخ ذاتی افزایش جمعیت (rm) و نرخ خالص باروری (r0)) و نرخ رشد جمعیت (r) کنه تارتن تحت تأثیر سطوح کوددهی نیتروژن قرار گرفت و بیش ترین میزان rm،r0 و r کنه در بالاترین سطح کوددهی نیتروژن (100% از سطح توصیه شده) بدست آمد. اثر سطوح مختلف کوددهی نیتروژن در عدم حضور کنه تارتن بر میزان کلروفیل، رسانایی روزنه، وزن تر و خشک گیاه معنی دار بود به طوریکه گیاهان کوددهی شده با بالاترین سطح کوددهی نیتروژن بیش ترین مقادیر این شاخص ها را داشتند. اما حضور کنه به طور معنی داری دارای اثر منفی بر شاخص های رشدی گیاه بود. به علاوه، در عدم حضور کنه، گیاهان کوددهی شده با بالاترین سطوح نیتروژن (80 و 100% از سطح توصیه شده) بیش ترین عملکرد را داشتند اما حضور کنه باعث از بین رفتن عملکرد گیاهان در تمامی سطوح کوددهی شد. با توجه به بهبود توانایی زیستی کنه با افزایش کوددهی نیتروژن، انتخاب سطح بهینه ی تغذیه گیاه توت فرنگی، می تواند به عنوان یکی از تاکتیک-های موثر در مدیریت تلفیقی این آفت محسوب شود.