با عنایت به گسترش یگانهای پلیس ، فراوانی وظایف، ماموریت و همچنین ماهیت و طبیعت کار انتظامی باعث گردیده تا در فساد اداری به ویژه رشاء و ارتشاء اماکن انتظامی رخ دهد. رشا و ارتشاء، اخاذی، اختلاس، دزدی های فرصت طلبانه، سرقت اموال دولتی، تبانی، سوء استفاده از موقعیت شغلی، توقیف غیر قانونی و .. از جمله رفتارهای فاسدی است که ماموران در محیط های انتظامی مرتکب می شوند. برخی از این رفتارهای فاسد توسط ماموران پلیس و برخی دیگر توسط اشخاص و مراجعه کنندگان و برخی نیز به صورت مشترک و در قالب تبانی بین ماموران و بزهکاران اتفاق می افتد . نقش و تاثیرات زیانبار فساد بر کسی پوشیده نیست. بروز پدیده فساد در نیروی انتظامی که ایجاد امنیت داخلی و تامین آسایش فردی و عمومی از وظایف اصلی آن است، می تواند امنیت، ثبات حکومت و جامعه را خدشه دار سازد. در پژوهش حاضر سعی شده است که عوامل فردی، سازمانی و محیطی موثر برگرایش ماموران به فساد شناسایی و مورد بررسی قرار گیرد. به این منظور با استفاده از شیوه پژوهشی کیفی و به روش نمونه گیری تمام شماری با 30 نفر از خبرگان و افسران ارشد ستاد فرماندهی ناجا مصاحبه صورت گرفت و سپس با استفاده از روش تحلیل تم به تجزیه و تحلیل آنها پرداخته شد. نتایج بدست آمده 4 دسته مفهومی در تم عوامل فردی، 12 دسته مفهومی درتم عوامل سازمانی، 6 دسته مفهومی در تم عوامل محیطی را نشان می دهد. همچنین یک سری پیشنهادات اجرایی و راه حل های کاربردی در حوزه های داخلی سازمانی از جمله استخدام و جذب، آموزش، سیستم جبران خدمت، فرهنگ سازمانی، رهبری و حوزه های خارجی سازمانی، جهت کنترل و کاهش فساد ارائه می گردد.