مهم ترین عنصر تشکیل دهنده هر سازمان انسان هایی هستند که به عنوان نیروهای فعال، موتور محرک برای دستیابی به اهداف سازمان می باشند. پی گیری میزان رضایت شغلی این نیروها نیز مهم ترین عامل در چرخه ی ساز و کار سازمان است؛ هدف از پژوهش حاضر شناسایی عوامل موثر بر رضایت شغلی کارکنان دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی می باشد. برای دست یابی به هدف مذکور از روش توصیفی- پیمایشی استفاده شد. برای این منظور تعداد 106 پرسشنامه در بین کارکنان سازمان مورد مطالعه که شامل مدیران، کارمندان و کارشناسان می باشد توزیع گردید. به جهت تحلیل اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از شاخص های آمار توصیفی، به تجزیه و تحلیل های توصیفی داده ها و سپس به تحلیل فرضیه های مطرح شده با استفاده از آزمون های مقایسه میانگین ها در دو گروه (t-test) و مقایسه میانگین ها در چند گروه one-way anova)) پرداخته شد. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل های توصیفی، متغیر رضایت شغلی به طور کلی در بین کارکنان دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی در وضعیت نسبتاً قوی ارزیابی شد. ابعاد رضایت شغلی متشکل از دو بعد بهداشتی و انگیزشی در بین کارکنان در وضعیت نسبتاً قوی قرار دارند. مولفه های فیزیولوژیک، تعلق اجتماعی و خودیابی در سطح قوی و مولفه های تأمین و احترام و مقام در سطح نسبتاً قوی ارزیابی شدند. در ارتباط با شاخص های رضایت شغلی، شاخص های امکانات رفاهی، منافع آتی، سبک مدیریت، ارتباطات، ماهیت کار و توفیق و کامیابی در سطح قوی و شاخص های پرداخت ها، امنیت شغلی، شرایط محیط کار، خط مشی های محیط کار، قدردانی، ارتقاء، استقلال و مسئولیت و موقعیت شغلی در سطح نسبتاً قوی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از اجرای آزمون (t-test) جهت مقایسه میانگین های متغیر رضایت شغلی و شاخص های آن در دو گروه مردان و زنان نشان داد که میانگین رضایت شغلی و تمام شاخص های آن در دو گروه مردان و زنان با یکدیگر تفاوت معناداری ندارد؛ نتایج حاصل از اجرای آزمون one-way anova)) جهت مقایسه میانگین های متغیر رضایت شغلی و شاخص های آن در گروه های مختلف سنی کارکنان نشان داد که متغیر رضایت شغلی در بین گروه های مختلف سنی کارکنان تفاوت معناداری ندارد؛ همچنین در میان شاخص های رضایت شغلی، دو شاخص سبک مدیریت و ارتقاء در بین گروه های مختلف سنی کارکنان تفاوت معناداری وجود دارد؛ نتایج حاصل از اجرای آزمون جهت مقایسه میانگین های متغیر رضایت شغلی و شاخص های آن در سطوح مختلف تحصیلی کارکنان نشان داد که متغیر رضایت شغلی در سطوح تحصیلی کارکنان تفاوت معناداری دارد. در میان شاخص های رضایت شغلی نیز شاخص های قدردانی، ارتقاء و ماهیت کار در بین سطوح مختلف تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد؛ نتایج حاصل از اجرای آزمون جهت مقایسه میانگین های متغیر رضایت شغلی و شاخص های آن در سنوات خدمت کارکنان نشان داد که متغیر رضایت شغلی در بین سنوات خدمت کارکنان تفاوت معناداری ندارد. با توجه به نتایج حاصل از اجرای آزمون جهت مقایسه میانگین های متغیر رضایت شغلی و شاخص های آن در پست های مختلف کارکنان می توان گفت که متغیر رضایت شغلی در بین پست های کارکنان تفاوت معناداری ندارد. در میان شاخص های رضایت شغلی، سه شاخص موقعیت شغلی، ماهیت کار و توفیق و کامیابی بین پست های مختلف کارکنان تفاوت معناداری وجود دارد.