رشد سریع شهرها و توسعه کالبدی آن موجبات بروز بحران های مختلف در زندگی شهری نظیر مشکلات محیطی و نزول کیفیت محیط را حاصل آورد . در پی این امر لزوم توجه به مفهوم کیفیت و ارتقای آن در محیط های سکونتی در کنار توجه به مسائل کمی بیشتر احساس گردید. در سال های اخیر تحقیقات گسترده ای در این زمینه صورت گرفته است. در ایران نیز به دنبال افزایش شهرنشینی و سرعت بالای تغییرات در بافت های شهری بدلایل مختلف کیفیت محیط در نواحی شهری به شدت افول پیدا کرده است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی نقش عوامل کالبدی در ارتقای کیفیت محیط در محله پای توپ شهر بجنورد ، می باشد و سعی بر آن دارد که با توصیف و تبیین مفهوم کیفیت محیط ، شاخص های تاثیر گذار ، نحوه ارتباط این شاخص ها و نحوه سنجش آنها را در محیط های شهری بررسی نماید. مطابق با یافته های پژوهش به نظر می رسد اقداماتی از قبیل بازتوزیع کاربری های جاذب در سطح محله و یا بازنگری در توزیع جریان ترافیک عبوری محدوده مرکزی شهر، در صورت امکان، می تواند سطح کیفیت سکونت در محله را تا حدودی افزایش دهد.