هدفاز این تحقیقمطالعهتاثیرخودگفتاریآموزشیبر عملکرد و یادگیری مهارتسرویسوالیبالدختراننوجوانبود. بهاین منظوربهصورتتصادفیساده 40 نفر در رده سنی 14 تا 17 سال از بین داوطلبینجامعهآماریانتخابشدند. هیچ کدام از این افراد آشنایی با مهارت سرویس والیبالنداشتند، و این افرادبهدوگروهکنترلوتجربی تقسیم شدند. 20 نفر گروه کنترل با میانگین سنی 35/15 و 20 نفر گروهی که خودگفتاری آموزشی را دریافت می کردند با میانگین سنی 45/15 بودند. گروههای آزمودنی 13 جلسه تمرین کردند. مدت زمان هر یک از این جلسه ها شصت دقیقه بود که دو بار در هفته برگزار گردید. در هر یک از این جلسه های شصت دقیقه ای به ورزشکار اجازه داده شد که 10 کوشش در پرتاب سرویس داشته باشد. این گروههای آزمودنی در آزمون اکتساب، یادداری تاخیری و انتقال شرکت کردند.آمار توصیفی جهت طبقه بندی داده ها به لحاظ میانگین و انحراف معیار استفاده گردید. برای تعیین اختلاف درون گروهی و برون گروهی به ترتیب از آزمون هایt همبسته و t مستقل در سطح معنی داری آلفای (05/0) استفاده شد. نرم افزار spss با نسخه 22 برای انجام محاسبات ذکر شده به کار برده شد. نتایج بدست آمده با استفاده از آزمون t مستقل نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه های کنترل و تجربی (783/0=p) در مرحله پیش آزمون وجود ندارد. در نتیجه هر دو گروه پیش از آزمون از نظر عملکرد در یک سطح بودند. نتایج پس آزمون، یادداری و انتقال نشان داد که هر دو گروه در مهارت سرویس بهبود یافتند (05/0>p). اما گروهی که خودگفتاری آموزشی را دریافت کرده بودند نسبت به گروه کنترل افزایش بیشتری در مهارت اجرا، یادداری و انتقال داشتند. بنابراین خودگفتاری آموزشی به عنوان یک راهکار شناختی در کنار تمرین بدنی می تواند مورد تاکید مربیان قرار گیرد.