چکیده در راستای انجام پژوهشها در مورد مشکلات جسمانی و روانی سالمندان و با توجه به تأثیر خنده بر سلامت، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی خنده درمانی کاتاریا، بر افزایش میزان سلامت عمومی سالمندان مرد ساکن آسایشگاه سالمندان شهید هاشمی نژاد شهرستان ری انجام شد. روش این پژوهش نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه می باشد. نمونه این پژوهش را 30 نفر از مردان سالمند بالای 60 سال ساکن در آسایشگاه شهید هاشمی نژاد که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شده بودند، تشکیل می دادند، که گروه آزمایش به مدّت 10 جلسه تحت آموزش فنون خنده درمانی کاتاریا قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری این پژوهش پرسشنامه سلامت عمومی فرم 28 سوالی بود که دارای چهار مولف? 1- علائم جسمانی، 2- اضطراب و اختلال خواب، 3- کارکرد اجتماعی، و 4- افسردگی می باشد. برای تحلیل داده های این پژوهش، از شاخص های آماری نظیر فراوانی، حداقل، حداکثر، میانگین و آزمون t استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که روش خنده درمانی کاتاریا به طور معنی داری بر افزایش سلامت عمومی، بهبود علائم جسمانی، کاهش اضطراب و اختلال خواب، افزایش کارکرد اجتماعی و کاهش افسردگی موثر بوده است. با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که روش خنده درمانی کاتاریا می تواند سلامت عمومی و مولفه های مربوط به آن را در سالمندان ساکن در خان? سالمندان بهبود ببخشد. بنابراین، این روش درمانی، می تواند به عنوان الگویی جایگزین و یا مکمل در خانه های سالمندان در جهت ارتقاء سلامت عمومی ساکنین آن به کار گرفته شود.

در بخش اول این تحقیق، پوسچر (وضع قرارگیری) رانندگان حین رانندگی با تراکتورها در دو حالت رانندگی رو به جلو و رو به عقب مورد ارزیابی قرار می گیرد. بدین منظور، وضعیت قرارگیری رانندگان در نرم افزار کتیا شبیه سازی شده و تست استاندارد rula بر روی آنها انجام گرفت. امتیاز هریک از اندام رانندگان در دو حالت رانندگی محاسبه و یک امتیاز نهایی که معرف میزان مخاطرات عضلانی- اسکلتی می باشد، برای آنها ارائه شد. در بخشی دیگر از این تحقیق، یکی دیگر از پارامترهای ارگونومی؛ ارتعاش وارد بر رانندگان و پارامترهای وابسته به آن نظیر شاخص a(8) و حداکثر زمان رانندگی محاسبه و ارزیابی شد. با استفاده از دستگاه ارتعاش سنج مدل sv100 ساخت ژاپن، ارتعاش وارد بر سه راننده با وزن های مختلف در شرایط مختلف رانندگی اندازه گیری شد. تیمارهای در نظر گرفته شده برای انجام این قسمت از تحقیق عبارت بودند از: نوع تراکتور، وزن راننده (58، 69 و kg81)، دور موتور (1200، 1800 و rpm 2200) و دنده حرکت تراکتور (حالت درجا، دنده 3 سبک و دنده عقب)؛ که تأثیر هر یک از این پارامترها بر ارتعاش وارد بر راننده مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه واریانس مقادیر بدست آمده نشان داد که نوع تراکتور، راننده، دنده، دور موتور و تأثیر متقابل تراکتور × دنده اثر معنی داری در سطح 1% بر میزان مقادیر شتاب rms وارد بر راننده دارد. به موازات داده برداری در آزمایش اندازه گیری ارتعاش، میزان ضربان قلب این سه راننده نیز با استفاده از دستگاه نبض سنج مدل beurer pm45 ساخت کشور آلمان اندازه گیری شد. متغیرهای در نظر گرفته شده برای این آزمون عبارت بودند از: سن رانندگان، نوع تراکتور و دنده حرکت تراکتور. در این آزمون نیز تاثیر هریک از این متغیرها بر مقادیر ضربان قلب رانندگان مشخص شد.